Menekşe, bir askerin vicdanıyla sarıp sarmaladığı, şefkatiyle bağrına bastığı, getirildiği toprağı vatan bilmiş solmuşken yeşertilmiş o kız çocuğuydu.
O gönlünü cevval bir yidiğe vermiş sevdasıyla büyümüş ve kışın ortasında açmış bir çiçekti...
🌺
...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Gönül kendine benzeyen gönüle akar.
Hz Ali
🌺
Dualarımdasın sevdiceğim. Avuçlarıma dolan gözyaşlarım şahit sana öyle hasretim.
Uyandığımdan beri yüreğimi kavuran bir kabusla savaşıyordum. Hayra yormuş suya anlatmıştım kalkar kalkmaz. Annem öyle derdi. Rüyan şerse suya anlat anlat ki su alıp götürsün.
Sarı saçlı tıpkı Nuh'uma benzeyen bir bebek duruyordu bacaklarımın arasında. Üzerimde beyaz bir elbise vardı. Yavaşça kucağıma alıp emzirmeye başlıyordum. Öyle iştahla emiyordu ki göğsümü. Sonra göğsümden oluk oluk kan akmaya başlıyor ve bebeğin ağzına doluyordu.
Hatırladıkça tüylerim diken diken oluyordu. Eski bir evin içindeydim. Yapayalnızdım ve korkuyordum. Sonra bir kadın beliriyordu karşımda. Bana benzeyen ve saçlarında beyaz bir örtü olan. Elini usulca bebeğime uzatıp onu yeniden hayata döndürüyordu. Annemi görmüştüm. İlk kez öz annemi rüyamda görmüştüm. Kendimi bir şeyler hatırlamak için zorluyor ama başarısız oluyordum her defasında.
Sabah ezanı ile birlikte uyanmış çarpan kalbimle bir süre odamın tavanı ile bakışmıştım. Manası neydi bu rüyanın? Şükürler olsun ki içimdeki kasvetin dağılması sabah namazından sonra hızlanmıştı.
Elimdeki reçel kavanozlarını tezgahın üzerine koyduğum koliye özenle yerleştirdim. Kapaklarına kendim işlediğim mendilleri örtüp pembe kurdele ile bağlıyordum. Elimdeki küçük notları kurdelenin ucuna yapıştırdıktan sonra kolinin kapağını özenle bantladım.
Bir ay olmuştu Nuh gideli. Bir yıl gibi gelmişti onsuz geçen günler. Öyle büyük bir sessizlik vardı ki sokağımızda. Yüreğimdeki özlemin sessiz çığlıkları bütün Isparta'da yankılanıyor gibiydi sanki. Radyoda birlikte dinlediğimiz şarkılardan biri çalmaya başlayınca gözlerim doldu.
Her adım atışta yüreğim sızlar. Sensiz mahzun kaldı bizim sokaklar. Artık ne sen varsın ne hatıralar. Sensiz bomboş kaldı bak bizim sokaklar.
Elimin tersiyle gözümü silip koliyi kucağıma aldım. Bir aydır telefonu kapalıydı. Otobüse bindiğinde dört hafta sürecek bir eğitime gireceğini yazmıştı. Bu süre içinde telefon kullanmasının yasak olduğunu biliyordum. Fırsat bulduğu zamanlarda ankesörlü telefondan birkaç kez saniyelik aramalar yapmıştı. Bir ayı yüzünü görmeden geçirdiğimi düşündükçe canım bedenimden çekiliyordu sanki. Onsuz kendimi yapayalnız hissediyordum.
