Menekşe, bir askerin vicdanıyla sarıp sarmaladığı, şefkatiyle bağrına bastığı, getirildiği toprağı vatan bilmiş solmuşken yeşertilmiş o kız çocuğuydu.
O gönlünü cevval bir yidiğe vermiş sevdasıyla büyümüş ve kışın ortasında açmış bir çiçekti...
🌺
...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Eksikliğim çoktur ben de bilirim. Eksiklikle kabul eyle gel beni."
Pir Sultan Abdal
🌺
Öyle ulu orta gülme bana canımın içi. Laf olur söz olur. Gönlümdeki sessiz sevdanın çığlıklarını bir duyan olur. Kem göz değer ziyan olur.
Gözlerimi sabah ezanıyla açmıştım. Çok geç uyumuş olmama ve hatta deli gibi yorgun olmama rağmen dinç hissediyordum kendimi. Buna sebep mutfaktaki koltukta uyuyan güzel gözlü adamımdı. Elimi yanımaki diğer yastığa koydum. Dudaklarım usulca genişlerken yanaklarıma bir ateş düşmüştü.
Beraber uyuyacağımız günlere az kalmıştı. Şükürler olsun ki bugünleride nasip etmişti mevlam. Yataktan kalkarken öyle bir büyük kıpırtı vardı ki içimde kendimi bir anda pencerenin önünde buldum.
Ağustos ortalarına doğru serinlik sabahları ve akşamları kendini daha yoğun hissettirmeye başlamıştı. Amcamların evine baktım. Nazlı'yı ve Cihat abimi düşününce yüzüme bir tebessüm oturdu. Nazlı'nın sevdiği adama kavuşması Nuh'uma kavuşmuşum kadar mutlu ediyordu.
Murat amcam, iki sokak ötedeki kuzenine gidince Buket, Beste ve Nuh bizimle kalmıştı. Birkaç gün daha burada kalırlardı. Dün geceyi anımsayınca yanaklarım kızarmaya başlıyordu. Ona mutfaktaki koltuğa yatak hazırlarken yine beni köşeye sıkıştırmıştı. Kızıyordum ona. Şurada helali olmama ne kalmıştı?
Ne diye bizi günaha zorluyordu? Onundum işte. Bu kalbime düştüğü günden beri böyleydi. Başkası haramdı bana. Başkası ölüm. Yokluğunda giydiğim kefen, yediğim zehirdi. Çarpan kalbimle geri çekildim ve pencereyi kapadım.
Odadan çıkarken Nuh'u banyonun kapısında durmuş bana bakarken buldum. Yavaşça güldü. O da sabah namazına uyanmış olmalıydı. Yüzünde yine serseri bir gülüş vardı. "Maşallah," dedi başını geriye doğru yaslarken. "Çok şükür doğdu güneşim."
Bir sözüyle beni al al etmeyi başarıyordu. Utanmıştım. O aydı bense güneş. Ayın güneşi Menekşe. "Nuh," dedim sessizce. "Utandırmasana beni maymunum."
Yüzünü ekşitti. Ona böyle söylememden hoşlanmıyordu. "Bu maymun var ya bu maymun." Sessizce güldüm. Deli oğlan. "Evinin direği çocuklarının babası olacak."
Çocuklarımın babası. Bizim çocuklarımız. Başımı öne eğerek diğer lavaboya girdim ve abdest aldım. Çıktığımda Nuh'u mutfakta namaz kılarken buldum. daha doğrusu ellerini açmış dua ediyordu. Odama geçip namaz kıldıktan sonra uyku tutmayacağına emin olduğum için dışarı çıktım. Nuh, balkonda sigara içiyordu.
