18.Bölüm: VEDA HEDİYESİ

4.1K 381 90
                                    

İşte buradayım ve hepinizi kalbinizden öpüyorum.

Kitabımız yeni, oy ve yorumlarınızla destek çıkmanızı istiyorum. Bazılarınız yorum sınırını noktalarla dolduruyor, bu beni üzüyor çünkü gerçekten yorumlarınızı istiyorum. Umarım beni kırmazsınız...

Şarkı; Guns N' Roses - This I Love

Keyifli okumalar diyemeyeceğim bu sefer. 🤐😶

Saatler Önce

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.


Saatler Önce....

...

Söylemek isterdim, hem de deli gibi istiyordum ama yapamıyordum, yapamazdım. "Cengiz," diye nefeslendiğimde tişörtümü indirerek yüzüme döndürdü bakışlarını. "Lütfen daha fazla üsteleme. Bu benim hayatım, senin ya da bir başkasının yönetmesine iznim yok. Eğer ortada kırılacak bir el varsa, bunu kırmak sana değil bana düşüyor."

Sustu ya da ben susmasını istedim fakat o belki de en olmayacak şekilde susmadı.

"Sana az önce söylediğim şeyi ne çabuk unuttun?" dedi sert sesiyle ve bana doğru eğildiğinde yutkunarak gözlerine baktım. "Sen benimsin, bana aitsin, sana yapılan yanlış bana yapılır, şimdi benden susmamı istemeye hakkın var mı?" Bir cevap veremedim çünkü onu öpüp de karışma diyemezdim. "Sana şans veriyorum, her zaman vereceğim ama lütfen anlat artık. Benden sakladığın şey her neyse görmezden gelmeye hazırım, inan bana umrumda olmaz, tek istediğim sensin."

Kalbim sızladı, o an gözlerimin dolmasına engel olamadım. "Yapamam," dedim acıyla. "Söylemek istiyorum ama bunu yapamam."

Avucunu yanağıma yerleştirdi, kaçmama izin vermedi. "Sana ihanet etmemek için annemden vazgeçtim, dedin, hayatımda ilk kez anneme birini tercih ettim, dedin, bana bunları açıklaya bilir misin Nur? Nedenini anlatırsan sana söz veriyorum arkanda dururum." Dolan gözlerimi kapattığımda yaşlar yanağıma süzüldü, baş parmağı gözümün altını okşamaya başladı hafifçe. "Annene kim ne yaptı bilmiyorum ama sana yardım ederim. Korkma benden, kaçma benden, gitme benden olmaz mı?"

Daha fazla tutamadım kendimi, kollarımı boynuna sardığımda gözyaşlarım hıçkırıklara evrildi. "Özür dilerim," dedim hıçkırıklarımın arasından, acıyla. "Senden beni affetmeni istemiyorum ama en azından anlayamaz mısın? Hiçbir şeyi kendim için yapmadım, sana hiç zarar vermedim, vermezdim de, sana yemin ederim asla vermezdim."

"Biliyorum, biliyorum merak etme," kollarını bedenime sardı, sıkıca sarıldı bana. "Affederim, söyle, anlat her şeyi, korkma."

KRONİK (+18) ✓Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin