Annesinin katilini bulmak için patronuyla anlaşan genç gazeteci, aldığı görev üzerine bir boksörün hayatını gizlice sızdırmaya başlar. Fakat bilmediği bir şey vardır; hayatını gizlice işgal edeceği boksör herkesin korkulu rüyası haline gelen, daha e...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Seçimler her yaşta sunulurdu bize fakat korkuyla atılan cesur adımlar bazen hiç istemediğimiz yerlere sürüklerdi. Kimi zaman dönüşü olmayan bu yol aydınlığa erişebilirdi ama çoğu zaman karanlığa sürüklerdi insanı. Şimdi uçsuz bucaksız bir yolda önümü görmeden ilerliyordum. Kalbimde büyük bir korku, içimde sönmek bilmeyen nefret ateşi ve durmaksızın biriken ağlama isteği....
Ne zaman patlayacağımı bilmiyorum fakat artık tüm bunların bana bile ağır geldiğini hissediyordum. Daha düne kadar televizyon programında bile izlemeye kaçındığım şiddetin tam ortasındaydım. Her maçta biri hayatını kaybediyordu, her maçta birilerinin evladı, sevdiği ya da beklediği o insan hayatından gidiyordu. Düşüncesi bile beni mahvediyorken katlanamıyordum artık. Ölümlere yeterince doymuştum.
Bununla da sınırlı değildi, bu kara girdap gün geçtikçe içine çekiyordu beni de. Ne zaman arkamı dönsem hançeri sırtıma saplamak için bekleyen insanların yanı sıra, beni uçuruma sürükleyen insanlar da gittikçe fazlalaşıyordu. Öldürmek isteyen hatta öldürmemi isteyenler bile vardı artık.
İç çektim, dolu gözlerim yanıyordu ama ağlayacak kadar da kendimi kaybetmemiştim henüz. "Hiç," diye mırıldandım kaçarcasına. "Hiçbir şey." Hala motordaydık ama o arkamızdan gelen adamlar da peşimizi bırakmış değildi. "Biraz hızlanmalısın, neredeyse yetişecekler."
"Düşersin," dedi, kalbim yeniden küt küt atmaya başladığında yutkundum. "Kolumu kaldıracağım, bacağını bacağımın üzerinden atarak önüme otur, düşmemen için."
Kaşlarımı çattım. "Çocuk muyum ben?"
"Eh," dedi rahat sesiyle. "Çocuktan bir farkın yok benim gözümde."
Bu sözleri nedensizce beni sinirlendirmişti. Ben onun gözünde ciddiye alınmıyor muydum? Çocuk gibi mi görüyordu beni yani. Aramızdaki yaş farkının bilincindeydim ama yine de üzülmüş gibiydim. "Sensin çocuk," diye huysuzca homurdandığımda saçlarından yayılan koku ciğerime doluyordu. Anlamlandıramadığım kadar hoştu kokusu, o sert görüntüsünün altında yatan beyaz masumiyet gibiydi sanki, ferahlatıcı bir etkisi vardı.
