Annesinin katilini bulmak için patronuyla anlaşan genç gazeteci, aldığı görev üzerine bir boksörün hayatını gizlice sızdırmaya başlar. Fakat bilmediği bir şey vardır; hayatını gizlice işgal edeceği boksör herkesin korkulu rüyası haline gelen, daha e...
Yolumuz kimi zaman karanlık, kimi zaman aydınlık ancak her daim birlikte geçti. Bu yolda yanımda olanlara ve her daim desteğini hissettirenlere çok teşekkür ediyorum. 🤍
Bu finalimizin ilk kısmı, sona giderken keyifli okumalar dileyerek sizi duygularınızla baş başa bırakıyorum. 🥹🤍
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Hayat acımasızdı. Yaşam ise gözlerimizin önüne çekilmiş bir perdeydi; kimi zaman aydınlık, kimi zaman karanlık ancak her daim bir masaldan oluşan... Belki de benim masalım burada sonlanıyordu hatta belki de tam olarak burada başlıyordu, bilemezdim, yaşamım sonlanmadan asla bilemeyecektim.
Kollarında olduğum hayatımın tek gerçeğiydi. Aşık olduğum adam benim tek gerçeğimdi. Ailem olarak bildiğim ablam bile kendi kanımdan değildi. Öylesine karanlıktı ki önüme çekilen perde, gerçekleri görürken bile inanamıyordum.
Meğerse yıllarca annemin katili olarak bildiğim adam, annemin kalbiydi, onu kalbinden yok etmişti. Meğerse bana babalık yaptığını düşündüğüm adam, öz babamdı ve ben kendi ellerimle hiç çekinmeden, bir an bile şüphe etmeden vurmuştum kalbinin ortasından; tek gerçeğim için, aşık olduğum adam için. Pişman değildim, içimin titremesinin sebebi onu öldürmek değildi, içimin titremesinin sebebi birini öldürmekti. Ben hayatımda ilk defa birinin hayatını sonlandırmıştım ve o kişi öz babamdı.
"Nur, seni yıkamama izin ver." Cengiz beni evine getirdiğinden beri öylece koltuğun üzerinde oturmuş, titreyen vücudumla karşımdaki duvarı seyrediyordum. Korkum yoktu, pişmanlığım yoktu ancak titriyordum. Benim bu halim onu mahvediyordu, bunu görebiliyordum. Karşımda öylece eğilmiş, dakikalardır kanlı üstüyle sessizliğime eşlik ediyordu. Üstündeki kan kimindi, o iyi miydi bilmiyordum ancak soramamıştım bile. Öylesine halim yoktu ki, karşı çıkmadan yalnızca onun için başımı salladım. "Teşekkür ederim," dedi titreyen sesiyle, karşımda ilk kez titriyordu sesi. Kollarını bana uzattığında tutunarak ayağa kalktım ve kollarımı boynuna doladığımda bedenimi kaldırıp duşa ilerlemeye başladı. O an başımı boynuna sakladım, titrek bir nefesle kokusunu sezdiğimde içimi rahatlatmaya çalıştım.
Benimle beraber duşa girdiğinde bedenimi indirerek ayakkabılarımı çıkardı ayağımdan, üzerimdekileri çıkarırken hareketleri öylesine nahifti ki, kırılacağımı hissettim. Yalnızca iç çamaşırlarımla kaldığımda suyu açtı, ılık su başımdan aşağıya tıpkı hayatım gibi süzülürken ellerini başımda hissettim, usulca okşayarak yüzüme düşen tutamları geriye ittirdi. "Seni ne kadar çok sevdiğimi biliyorsun değil mi?"
