To tak proste, jak Kocham Cię.

Rozdział 2

Obudziłem się i przygotowałem do pracy. Pracowałem w kancelarii pocztowej w ministerstwie. Dość beznadziejna robota, ale zawsze coś.Przed klątwą miałem tam pracować do końca okresu próbnego, który kończył się za rok, po czym miałem się przenieść na leczenie.

Chyba już tego nie zrobię. Westchnąłem i wszedłem do mojej małej kabiny. Na szczęście było daleko od innych i zawsze było pełne innych osób. pracować, ponieważ „śmierciożerca powinien zrobić więcej", niekoniecznie się z tym nie zgadzałem.Usiadłem i zabrałem się do pracy.

To było dość łatwe, po prostu nudne, bardzo nudne. Naprawdę powtarzalna praca.Skupiłem się na pracy, mając coś więcej do roboty niż tylko własne, kiedy rozległo się lekkie puk, puk, puk w ścianę mojego gabinetu.Odsunąłem krzesło, zapominając o złamanym kole, na które inni rzucili zaklęcia, a ja nie mogłem go naprawić. Krzesło przewróciło się, a ja wylądowałam z trzaskiem na podłodze.

Przekląłem pod nosem, ale szybko wstałem. Posłałam fałszywy uśmiech do tej osoby, nie skupiając się tak naprawdę na tym, kim ona jest.+
Kiedy w końcu się skupiłem, zdałem sobie sprawę, że to nikt inny jak Weasley ze Złotej Trio.

Przewróciłam w myślach oczami, świetnie.Weasley nie próbował ukryć śmiechu przede mną, zawstydzając mnie i tak spektakularnie upadając na podłogę. Kiedy skończył się śmiać, jego twarz znieruchomiała

.„Malfoy".Lekko skinąłem głową.„Jestem nowym aurorem, który został ci przydzielony. Spodziewam się widzieć cię każdego ranka. 20 minut przed rozpoczęciem pracy należy to zrobić."Ponownie skinąłem głową. I spojrzał na moje biurko.„Nie mów mi, że się tutaj obijasz." Roześmiał się lekko.

Wyglądało na to, że był w dobrym nastroju, obserwując mój upadek.W myślach przewróciłam oczami: „Przepraszam. Wracam do pracy."Weasley wydawał się zszokowany, dlaczego nie odpowiedziałem mu na żadne niegrzeczne uwagi.

Podniosłem krzesło z ziemi i rzuciłem na nie szybkie zaklęcie, aby zapewnić mi stabilność, zanim usiądę i wrócę do pracy.