"ආ....ව්!"
"Little thief, මං දන්නවා උඹ තමයි මගේ tute leaflets ටික උස්සපු එකා කියන්න.
හැබැයි කොහොම වුනත් අද ඉස්කෝලෙ ඇරිලා පැය බාගයක් ඇතුලත ඒ ටික මගේ කාමරේ මේසෙ උඩ තියෙන්න ඕනෙ හරිද?"
පුස් ඌරා පහුවදා ඉස්කෝලෙදි මාව අල්ලගත්තා. යකෝ! මූ මාව දැකලත් නෑ. දන්නෙත් නෑ කියපු එකා නේද එදා? එහෙනම් කොහොමද කියන්නෙ මංමයි ඒ ටික ගත්තෙ කියලා?
"මං? මං අයියව දැක්කෙත් අදමයිනෙ අයියෙ!"
මං කිව්වෙ අවංක මිනිහෙක් විදියට ඒ ඇස් දෙක දිහා කෙලින් බලාගෙනමයි. අන්න එහෙමයි හතුරව අඩපණ කරගන්න ඕනෙ. ඌට ඌ කරන වැඩේ ගැන විශ්වාසයක් නැති කරලා දැම්මම ඌ නිකම්ම කඩා වැටෙනවා.
"ආ.... so you want this to be done in the hard way? හරි! I'll tell your mom just now!"
ඕකනෙ ඉතින් මේ වගේ මොලේ පස්ස පැත්තට බැහැපු ඩෑල් එක්ක වැඩක් කරන්න බැරි.
අම්මච කීඤවා අම්මච කීඤවා තමයි හැම මගුලටම. මොකට කකුල් අතපය දික් කරලා තියෙනවද මන්දා මුන්ගෙ. තාම අම්මා අස්සෙ නැලවෙන ළදරුවොනෙ මුං!
"හරි හරි. මං නෙමෙයි ඒක ගත්තෙ.
ඊයෙ පාරෙ වැටිලා තිබිලා ගෙදර අරන් ගියේ බෝට්ටු හදන්න කියලා. මං හිතුවෙ වැඩක් නැති එකක් කියලා ඉතින් විසි කරලා තියෙද්දි. අයියෙ හරිනං උඹ මට thank you කියන්නයි ඕනෙ ඒ ටික එහෙම අහුලගත්තට. පුස් පාට් දාලා පොඩි එවුන්ව බය කරන්න එපා. Complain කරලා ඔය badge එක ගලවනවා හරිද මං?"
ඔන්න දැක්කද දෙකයි පනහෙ පුස් ඌරොන්ගෙයි, බුද්ධිමත් supermanලගෙයි වෙනස? කොල්ලො වුනාම ඉන්න ඕනෙ ගැම්මට! අම්මලාගෙ රෙද්ද අස්සෙ රිංගන්න බලාගෙන නෙවෙයි.
"Oh! I'm so scared!!!
මගේ badge එක කෙසේ වෙතත් උඹේ කලිසම නම් ඔළුවෙන්ම ගැලවෙයි එදා අපේ ගෙදරට පැනපු හැටි ආරංචි වුනාම. අම්මා ඉන්නෙ ඉස්කෝලෙ discipline බාරව නේද ඇටයා? So this is gonna be really interesting!"
පුස් ඌරාගෙ කට ඇදයි. ඌ හිනා වෙද්දි එක කටේ එක පැත්තයි උඩ යන්නෙ. පව් අසරණයා! කෙල්ලෙක්වත් හොයාගන්න වෙන්නෙ නෑ ඔය මූණත් එක්ක.
"අනේ මේ අයියෙ, අර පන් කොල මිටිය මං ගෙනත් දෙන්නම්. ඒකෙන් කොහොමත් වැඩක් ගන්න බෑ මනුස්සයෙකුට, මීයොන්ට කන්න දැම්මොත් ඇරෙන්න. කවුරු වුනත් ලියලා තියෙන වැදි අකුරු දැක්කම ඒ පැත්ත බලාගෙන බත් කන්නවත් හිත හදාගන්න බෑ.
දැන් නම් මට නාස්ති කරන්න වෙලාවක් නෑ හැබැයි. library යන්න තියෙනවා ලොකු වැඩකට. ඒ නිසා ඔය ජොල් ඇඟ පොඩ්ඩක් එහාට කරගෙන ඉඩ දෙනවා මට යන්න!"
