ඊට පස්සෙ උදා වුනේ නම් මහා භයානක හීනයක්. එච්චර නරක දවස් ගානක් මගේ ජීවිතේටම මං ගෙවලා නැද්ද මන්දා. මට වමනෙ ගියා නිමක් නැතුව. දාඩිය දාලා ඇඟම ගැහෙන්න ගත්තා. පුදුම වේදනාවක් දැනුනෙ.
හරියට ඇඟෙ ඇට කටු ටික ඔක්කොම කුඩු කරලා දැම්මට පස්සෙත් නොමැරී බේරෙන්න සිද්ද වුනා වගේ.
මං කෑගැහුවා.
ඇඬුවා.
ගුලි වෙලා විලාප තිබ්බා.
බෙහෙත් එක්ක මගේ වේදනාව හුඟක් දුරට අඩු වෙලා ගියා. ඒත් ඊලඟ බෙහෙත් වේල ලං වේගෙන එද්දි දැනිච්ච වේදනාව දරාගන්නම බැරි තරම්.
මට ඉස්පිරිතාලෙන් පැනලා යන්නම හිතුනා. ආයෙම කුඩු ගහන්න ඉඩ දෙනවා නම් ඒ වෙනුවෙන් ජීවිතේම බිල්ලට දෙන්න වුනත් ලෑස්ති පිට මං හිටියෙ.
ඒත් මගේ ලඟ මගේ guadian angel හැම මොහොතකම හිටියා.
එයා ආදරෙන්, බැගෑපත්කමින්, සැරෙන්, මේ හැමවිදියකින්ම මාව control කලා.
ඇත්තටම එයා washroom එකටවත් ගියාද කියලා මං දන්නෙ නෑ. මොකද මං බලන බලන හැම තත්පරේකම එයා හිටියෙ මගේ ලඟ.
මට කැව්වෙ පෙව්වෙ,
මාව නෑව්වෙ,
Washroom එක්කගෙන ගියේ,
මගේ රෙදි හෝදලා දැම්මෙ,
ඒ හැමදේම කලේ එයා.
මගේ අයියා!
ඒත් මට එයා ගැනත් දැනුනෙ පුදුම තරහක්.
හරියට මේ හැමදේම සිද්ද වුනේ එයා නිසා වගේ.
එයා මගේ ජිවිතේ වැදගත්ම දෙයක් මගෙන් ඈත් කරන්න හදන හතුරෙක් කියලා මට දැනෙන්න ගත්තා.
දවසින් දවස ඒ හැඟීම වැඩි වෙන්න පටන් ගත්තා.
ඇත්තටම අයියව දැක්කත් තරහා යන මට්ටමටම මාව වැටුනා.
සති දෙකකටත් වඩා මට ඉස්පිරිතාලෙ ඉන්න වුනා. ගොඩාක් නරක විදියට මගේ ඇඟ තුවාල වෙලා තිබ්බ නිසා මට සාමාන්‍යයෙන් සික් එක හැදෙන කෙනෙකුට විඳින්න වෙන වේදනාවටත් වඩා වැඩි වේදනාවක් විඳින්න වුනා කියලා තමයි doctorsලා කිව්වෙ.
ඒක ඇත්ත වෙන්නැති.
මොකද මට දැනුන වේදනාව නම් මේ ලෝකෙ මනුස්සයෙකුට දරාගන්න බෑ.
හැබැයි ඊටත් වඩා වේදනාවක් දරාගත්ත දේව දූතයෙක් එහෙමත් නැත්තම් ඉශ්ට දේවතාවෙක් ගැන නම් මං දන්නවා.
එයා නම් ගහක් ගලක් වගේ මේ හැම දෙයක්ම ලඟ නොසැලී හිටියෙ.
මං කඩාගෙනම වැටෙද්දි හයියට අල්ලගත්තෙ එයාව!
මට කඩාගෙන වැටෙන්න සිද්ද වුනාට බැන්නෙත් එයාට!
මගේ තරහා, වේදනාව පිට කලෙත් එයාට!
ඇත්තටම එයා ඒ හැමදේම දරාගත්තෙ කොහොමද කියන්න මං අදටවත් ඒ කිව්වෙ මේ සිද්දි වලින් අවුරුදු ගානකට පස්සෙ වුනත් දන්නෙ නෑ.
මං දන්නෙ එයා හැමදාමත් මගේ ලඟ මට හයියක් වෙලා, හෙවනක් වෙලා,
කිසිම කුණාටුවකට නොසෙල්වෙන මහ විසාල ගහක් වෙලා හිටියා කියන්න විතරයි.
