මේ අපි ලංකාවට ඇවිත් ගෙවන පළවෙනි අවුරුද්ද.
අනේ කොන්සර්ට් එක මේජර් හිට් එකක් වෙලා අපිව සෙලිබ්‍රිටීස්ලා දෙන්නෙක් ගානටම වැටිච්ච අවුරුද්ද.
ඉතින් කොහේ ගියත් ඔටෝග්‍රාෆ් ඉල්ලන එවුන්ගෙන්,
සෙල්ෆි ගන්න අහන එවුන්ගෙන් අඩුවක් වුනේ නෑ.
මට නම් යකා වැහෙන්නෙ එක එක ගෑණු ඇවිත් අපි දෙන්නාව වෙන් කරලා උන් එක්ක තනි තනියම ඉඳන් ෆොටෝස් ගන්න අහද්දි.
යකුනේ අපි එක පවුලක්!
අනික මං මැරයෙක්!
මං එක එක පෙඳ හෝන්තු එක්ක ෆොටෝ ගන්නෙ නෑ මගේ එන්ජල් එක්ක මිසක්!
ඒත් ඉතින් මගේ නිවිච්ච හාදයා නම් හිනා වෙලා ඕනෙ එකකට හා කියාගත්ත ගමන්මයි.
බයෙත් බෑ ඔය හෝන්තුවක් මූව බදාගෙන ඉඹින්නවත් ගනීද කියලා.
ඉතින් ඒ නිසාම මම නම් ඔය ෆෑන්ස්ලා කියන ජාතියත් එක්ක ලොකු ඇයි හොඳැයියක් තියාගත්තෙ නෑ.
අයියවත් කිහිල්ලෙ ගහගෙන පුළුවන් වේගෙන් උන්ව මගෑරලා යන එක තමයි කලේ.
මේ අතරෙ තමයි මට මීරාගෙන් කෝල් එකක් ආවෙ.
අල්ලගන්නත් බැරි අතාරින්නත් බැරි මීරා!
ඉතින් මම අයියව හොයාගෙන දිව්වා.
මේ වෙද්දි එයත් ජොබ් එකෙන් අයින් වෙලා.
අපි දෙන්නම ෆුල් ටයිම් දුන්නෙ අපේ ඇකඩමි එකට.
"Ayye!
Meera's being released next Monday!"
"Hmm...
Ok!
So what would you like to do?"
අයියට තාමත් අර සීන්කෝන් එක අමතක නෑ වගේ.
එහෙම නැත්තම් ජීවිතේට ඔහොම ඇල් මැරිච්ච උත්තරයක් දෙන්නෙ නෑ.
ඉතින් මං ගිහින් කකුල් දෙක දෙපැත්තට දාලා එයාගෙ උකුල උඩින් වාඩි වුනා.
"I don't know.
I just want to make sure he's ok.
It's not easy to start everything afresh ayye.
I had you!
The most wonderful angel in the whole world.
But he has no one."
"Do you want to go and meet him?"
"Actually no!
I'm worried he might misunderstand.
But can we help him plan his future?"
අයියා ටිකක් වෙලා කල්පනා කලා.
"Let's go and see him on monday Snowdrop.
He'd feel too lonely if no one's waiting for him.
I think that'd be enough for now.
After a few weeks once he has settled down we can help him decide his future."
අයියා ලස්සනට හැමදේම ගැන හිතලා බලලා කියද්දි මමත් ඒකට ඔළුව වැනුවා.
හැබැයි අයියට කිව්වා කොයි වෙලාවකවත් මාවයි මීරවයි තනි කරන්න නම් එපා කියලා.
නැත්තම් ඌට මෝල් අමාරුව හැදිලා, අයියටත් දුක හිතිලා, මටත් යකා වැහිලා,
අන්තිමේ හිරේ විලංගුවෙ ලගින එකා මං වෙලා තමයි නවතින්නෙ.
