"අයියෙ,
Canteen එකේ දැන් තියෙනවා අලුත් බීම පැකට් වගයක්. ඒවා මාර රසයි.
මේ මං ඔයාටත් ගත්තා. ගෙදර එද්දි දිය වේගෙන ඇවිත් හැබැයි. ඒක නිසා ෆ්‍රිජ් ඒකේ දාලා තියලා අරන් ආවෙ නම්. අවුලක් වෙලා නැතුව ඇති."
මං අයියගෙ අතට චූටි බීම පැකට් එකක් දෙන ගමන් කිව්වෙ.
දැන් අයියගෙ විභාගෙට ගොඩක් ලඟයි. ඒත් මං superdog එක්ක සෙල්ලම් කරන්න යන හුඟක් දවස්වලට විනාඩි දහයක් විතරවත් එලියට ඇවිත් අයියත් අපිත් එක්ක සෙල්ලම් කරනවා.
එතකොට හිතටයි, ඇඟටයි දෙකටම හොඳයිලු.
නැත්තම් එකම තැනට වෙලා පාඩම්ම කරලා ඔළුව රිදෙන්න ගන්නවලු.
"Oh! Thank you little thief!
ඉතින් කොහොමද ඔයාගෙ වැඩ?"
"හොරු අල්ලන ඒවද?
ඒවා superman and superdog ගානට කරනවා. ඔයාට බය වෙන්න දෙයක් නෑ.
පාඩම් කරන ඒවට කරදර කරන්න කාටවත්ම එන්න දෙන්නෙ නෑ අපි."
ඔන්න එතකොට අයියා හිනා වෙනවා. අනේ මන්දා මට හිතෙන්නෙ අයියා හිනා වෙද්දි වලාකුළු අස්සෙන් ඉරත් එබිලා බලනවද කොහෙද එයා දිහා. එලිය වැටෙනවා වටේපිටේ හැමතැනම. බලාගෙන ඉන්නමයිනෙ හිතෙන්නෙ ඒ මූණ දිහා.
"You are the cutest little thing you know."
එයා බීම පැකට් එක කටේ ගහගෙන හිනා වෙවීම කියවනවා.
ඒ කියන්නෙ මොනවද කියලවත් මගේ ඔළුවට යන්නෙ නැති තත්වයක් දැන් තියෙන්නෙ.
ඇයි අම්මෝ ඒ හිනාව නම් මැජික් එකක්. අයියට එකාතකට විභාගෙට පාඩම් කරන්න කියලා ඔච්චර මහන්සි වෙන්න ඕනෙත් නෑ. පේපරෙක බලන ටීචර් ලඟට ගිහින් ඔහොම හිනාවෙන්න විතරයි තියෙන්නෙ. එතකොට සේරම ලකුණු ටික නිකම්ම දෙයි.
"But little thief, tell me about your school work."
"ආ... මං ඉතින් පන්තියට වෙලා ඉන්නවා අයියා කිව්වා වගේ. ඉඳලා හිටලා බෑම වගේ හිතුනොත් තමයි එලියට පනින්නෙ. ඒ කිව්වෙ සතියකට පීරියඩ්ස් එකක් දෙකක් වගේ විතරයි."
මං හොරාට අයියා දිහා බලන ගමන් කිව්වෙ. ඇත්තටම කියන්න නෙමෙයි හිතාගෙන හිටියෙත්. ඒත් ඉතින් මේ හිනාවට ඔළුව ඇතුලෙ තියෙන සේරම ඒවා ඉබේම ඇදිලා එලියට එනවනෙ.
"So you are a rule breaker ha..?
It's ok. But make sure you do your work well.
I want my superhero to achieve all his dreams!'
"හා ඉතින්. ඔයා කියන විදියට මං කරන්නම්.
දැන් මං ක්ලාසුත් යනවනෙ. අයියා ඉස්සර ගිය ඒවටමයි අම්මා දාලා තියෙන්නෙත්. ඔයා නේද අයියෙ හොරා වගේ අම්මට කිව්වෙ?"
