"Snowdrop!
Please don't cry!"
Mask එකත් දාගෙන අයියා අමාරුවෙන් කියනවා.
පව් අනේ මගෙ චූටියා.
අතකුත් දික් කරගෙන මගේ ඔළුව අතගාන්නත් හදනවා.
ඒත් එයාට බෑ අමාරුයි.
ඔච්චරම හොඳ වෙන්න එපා මගෙ අයියෙ.
මට බනින්න!
ඔයාව රිද්දුවට මාව ගණන් නොගෙන ඉඳලා පලිගන්න.
පොරොන්දු කැඩුව නරකයෙක් වුනාට මටත් රිද්දන්න!
ඒත් මං දන්නවා.
ඔයා කවදාවත් එහෙම කරන්නෙ නෑ.
ඒකයි ඔයා දියමන්තියක් වෙලා මං මහ කැත කළු ගලක් වෙන්නෙ.
ඒත් කමක් නෑ.
මේ කළු ගලට ඔයා දියමන්තියකටත් වඩා ආදරේ කරන බව මං දන්නවා.
මම දියමන්තියක් වුනත්,
කළු ගලක් වුනත්,
නිකම්ම නිකම් අඟුරු කෑල්ලක් වුනත් ඔයාගෙ ආදරේ වෙනස් වෙන්නෙ නෑ කියලත් දන්නවා.
ඒ වගේ ආදරේ කරන්න පුළුවන් ඔයාටම විතරයි අයියෙ.
කොච්චර ආදරෙයි ආදරෙයි කිව්වත් මමත් ඔයාව දාලා ගියා.
ඔයාට වුනේ මොකද්ද,
ඔයා කොච්චර ප්‍රශ්න වලට මූණ දුන්නද කියන එක නොසලකා හැරියා.
මමම හදාගත්ත කතාවක් ඇතුලෙ ඔයාව දුශ්ටයා කලා.
මට සමාවෙන්න.
ඔයාගෙ කතාව කියන්න ඔයාට ඉඩ නොදුන්නට!
මෝඩයෙක් වගේ බය ගුල්ලෙක් වගේ පැනලා ගියාට!
ඒත් ආයෙම එහෙම වෙන්නෙ නෑ.
ඔයා මට කියන ඕනෙම දෙයක් මං අහගෙන ඉන්නවා.
ඕනෙම දෙයක් කරනවා.
මෝඩයෙක් වගේ නැතුව දෙයක් කල්පනා කරලා කරන කොල්ලෙක් වෙලා ඔයාට හයියක් වෙනවා.
මං චූටියගෙ ලස්සන දිගටි ඇඟිලි අස්සට මගේ ඇඟිලි ඔබාගත්තා.
දැන් ඉතින් අපිව වෙන් කරන්න කාටවත්ම බෑ.
මං එහෙම කරන්න කිසිම කෙනෙකුට ඉඩ තියන්නෙත් නෑ.
මං ඔයාගෙම ඔයාගෙම විතරයි.
එතකොට ඔයත් මගේම මගේම විතරයි.
"Just sleep a bit more ayye!
You are so tired.
I'm gonna stay right beside you"
"But....."
"Sh....
You shouldn't talk!
You need loads of rest Happy Pill!
Once you are ok,
We can have long long chats forever, till the ends of our lives.
So sleep now ok?
I'm gonna sing you a song!
You are my sunshine
My only sunshine
You make me happy...
When skies are gray...
You'll never know dear
How much I love you..
Please don't take my sunshine away...."
.
.
.
.
අයියව icu එකෙන් normal ward එකට දාන්න දවස් දෙකක් ගියා.
එයා හයිය කොල්ලෙක්!
පිට හරහා පපුවටම වෙඩි වැදිලත් කොහොම හරි ජීවිතේ අල්ලගෙනම හිටියා.
ඒත් එදා දවස මතක් වෙද්දි මට තාමත් ඉවසගන්න බෑ.
හුස්ම හිර වෙන්න එනවා.
පපුව පැලෙන්න එනවා.
ඇත්තටම තව එක නූලක් එහා මෙහා වුනා නම් මොනවයින් මොනවා වෙයිද?
