"ඒයි! ඒයි!
තේමිය!
මොකද්ද සද්දයක් ඇහෙනවා නේද?
පොඩ්ඩක් බලන්න!"
හත් ඉලව්වයි!
ඒ අම්මා නේද?
දැන් ආවොත් මල විනාසයක් වෙන්නෙ!
"Ayye! Ayye!
Shh......
Just stay still ok?
Don't talk, Don't laugh! Don't do anything!
Only breath slowly.......
I'll come asap!
Don't worry and stay here.
I love you...!"
අනේ ඉතින් චූටියා!
කළුවරේම තොල් දෙකට ඇඟිල්ලකුත් තියාගෙන හිනා වෙනවා ලස්සන කූචි කුචයියෙක් වගේ.
ඉවසගන්න බෑ දෙයියනේ මේ හුරතලේ නම්.
හොටු තලියක් වගේ වැක්කෙරෙනවා මාව.
මං චූටියට චූටි peck එකක් දුන්නා.
ඊට පස්සෙ බැල්කනියෙ ඈතම කොනට වෙන්න ගුලි කරලා හංගලා තිබ්බා. අනේ ඉතින් මෙයත් ඉන්නවා චූටිම චූටි බෝල ගෙඩියෙක් වගේ ගුලියක්ම වෙලා.
කොහොමද පැටියො ඔච්චර හුරතල් වෙන්නෙ ඔයා.
මට ඔයාව කාලා කාලා චප්ප කරන්නමයි හිතෙන්නෙ.
අර දෙන්නව ශේප් කරලා එන්නම්කො ඔයාව ඇතිවෙනකල්ම හුරතල් කරන්න....!
"පුතා??!!
මොකද ළමයො මේ මහ රෑ එලියට වෙලා ඉඳන් කරන්නෙ?
මං බය වුනා හොඳටම!"
"ආ... මං මේ තරු රටා බලනවා.
Teacher කිව්වා තරු සිතියමක් ඇඳන් එන්න කියලා හෙට එද්දි."
"දැන් හෙට ඉස්කෝලෙ යන්නෙ නෑ කිව්වා නේද?
අනික මේ අත් කකුල් කඩාගෙන මේ මහ රෑ තිස්සෙ ඕක කරන්න ඕනෙද??"
"අනේ අම්මෙ!
ඕකනෙ වැඩේ, ඉස්කෝලෙ වැඩ නොකලම බනිනවා කිසි උනන්දුවක් නෑ. මගේ නමත් කනවා කියලා. දැන් මේ කරන්න ගත්තම ඒකටත් කෑගහනවා.
අනික ඉතින් මහ රෑ නැතුව මොකෝ මහ දවාලෙ තරු පේනවද?
ඔයාගෙ ටොකු කාලා පේන තරු ඇඳගෙන යන්න බෑනෙ!"
"දැන් එතකොට කෝ කොලයක්වත් තියෙනවද ඔතන ඕවා ලියාගන්න."
"මොකද්ද අප්පා මේ කරදරේ?!
පොලීසියෙද ඔයා වැඩ කරන්නෙ?
මේ කට්‍ට කරුවලේ කොල උස්සං ඇවිල්ලා ගුලි කරලා කටේ ඔබා ගන්නද අම්මෙ?
අනික දැන් බැරි වෙලාවත් මං මෙතන ලිය ලිය හිටියා නම් කෑගහන්නෙ කළුවරේ ලියලා ඇස් පොට්ට කරගන්න හදනවා කියලනෙ!"
"ඉතින් කලුවරේ ඉන්නෙ දාගන්නවකො ලයිට් එක!"
"එතකොට ආලෝක දූෂණය වෙලා තරු පේන්නෙ නැතුව යනවා. මොනාද අම්මෙ ඔයා පොඩි කාලෙ ඉගෙනගත්තෙ?
වැඩක් කරන ම්නිස්සුන්ට එක එක කතා කියලා ඒ මිනිස්සුන්ව මානසිකව වට්ටන්නද?"
