Six Of Hearts

Chapter 4-Unang Pagsubok

Chapter 4-Unang Pagsubok

Marcus's Pov

Ang aming Prinsipe Trainor, si Keneth, ay nagsimulang tumalikod sa amin. Akala namin siya ang pinaka-strikto, pero ang manager namin na si Prinsesa Sherlyn ay mas mahigpit sa amin, dahil marami sa amin ang halos araw-araw ay nasa labas. Patuloy pa rin kami sa pag-eehersisyo; anong kinalaman nito sa sayaw natin? 

"Kaya pa ba?" sigaw ng manager namin. Sinisigawan na lang namin, kahit hindi na namin kaya, pilit naming kinakaya. Ganito ba talaga kapag may nagsasanay sa kanila? Ang daming demand bago namin makuha. 

"Sana magsilbi itong aral para sa inyo. Kailangan niyo ng lakas at determinasyon, at mahalaga ang disiplina sa sarili. Anyway, nakaligtas kayo sa unang gawain." 

"May susunod pa ba?" Sagot ni Josh Ivan sa manager. 

"Oo! Bakit sumusuko kayo?" Napakasarap na hampasin ni Josh Ivan; nagsasalita pa siya habang tinatawanan lang siya ng kambal niya. Tulad ng dalawang ito, hindi sila nakaramdam ng pagod. Samantala, sa sobrang pagod ay hindi na lang namin maamin sa aming manager. Baka lalo kaming magdusa kung sasabihin naming hindi namin kaya. 

"Anong pinagtatawanan mo?" Tumigil sa pagtawa si Josh Wane. 

"Wala." 

"We're not playing here. We're not going to waste time for nothing. Naiintindihan mo ba?" Tatahimik na lang kami sa sinabi ni Princess Sherlyn. 

"Alam kong pagod at gutom kayo. Sige, dahil unang araw niyo pa lang, papayagan  naming kayo half day ang training niyo, dahil bukas, sa susunod, mas matindi ang iyong pagsasanay. Makakabalik kayo sa iyong sign room. Reminder, hindi ito nakasanayan niyo. Walang aalis nang hindi nalalaman ni Prinsesa Alyza. Nagkakaintindihan ba tayo?" Sa wakas ay nagpaalam na sila sa amin. 

"Bumalik na tayo sa loob," mahinang sabi ni Kuya Luiz. Napa, susunod na kami. Pagkapasok na pagkapasok namin ay dumiretso na kami sa sala. "

“Teka, ang gulo, bakit tayo maglalaban-laban sa pagkanta at sa pagiging rapper? Hindi naman tayo singers at rapper." 'Yan ang nasa isip ko kanina; Inunahan lang ako ni Anjo magsabi. 

"Baka may kinalaman kanina. Kasi di ba tinanong tayo isa-isa kung ano talaga ang gusto natin? Magaling daw siya sa rapper si Pan-pan. Kuya Luiz at Anjo sa pagkanta. Sumasayaw kami ng kambal.  

"So! Ibig sabihin sasali din tayo sa pagkanta at pagra-rap." 

"Ganito kasi 'yon, Anjo," sabi ko sa kaniya. 

"Naku! Hindi! Parang hindi ko kaya. Ang hirap mag-rap." Maging ako ay sang-ayon sa sinabi ni Anjo. 

"Hindi naman siguro. Baka sa singing and dancing tayo kasi si Pan-pan lang ang magte-train sa atin; siya ang rapper sa ating lahat." 

"Sana mangyari 'yon Kuya Luiz. Mukhang mas nahihirapan tayong makipagsabayan. Sumayaw na nga lang tayo; frustrated na tayo." 

"Siguro challenges 'to sa atin. Tinuturuan daw tayo para matupad ang mga pangarap natin. Baka ito na ang sagot sa mga pangarap natin." 

"How can you say challenges to us twins? You saw that  kanina; they are too strict." 

"That's for us,"  sabi ko sa kanila. 

"For us! Naririnig mo ba ang sinasabi mo, Marcus? Ikaw naman ang bunso eh." Napatingin na lang ako kay Josh Wane. 

"Teka, anong kinalaman sa akin ng pagiging bunso?" 

"Hindi naman tayo nag-aaway diba?" Sabi na lang sa akin ni Kuya Luiz. Ang init ng ulo  kasi ni Josh Wane. 

"I'm hungry. Anong kakainin natin?" Napatingin kaming lahat kay Pan-Pan. Sa grupo namin, siya lang ang gutomin sa amin, and knowing na tensyonado ang grupo ay iniba niya ang usapan. Sa huli, kami ni Kuya Luiz nagluto na lahat ng kailangan namin nasa fridge na. Ang niluto namin ay adobo baboy dahil ito lang ang madaling lutuin. Nung naluto na kami. Oras na para kumain. Busog kaming lahat. Dahil sa ugali namin, ang  apat ang naglilinis ng pinagkainan habang kami naman ni Kuya Luiz ay tahimik sa gilid, parang may iniisip. 

"Gusto ko nang umuwi?" Lumingon ako kay Pan-pan, na umupo sa tabi ko. "

Sige, paano tayo aalis?" Ito na naman si Josh Wane sa pagharang niya. Pati mga kaibigan ko ay napapapikit na rin. 

"Ang tanging makakagawa nito ay ang matandang babae nakabangga kay Marcus."

 "Ayan, Anjo. Paano?" 

"I don't even know Josh Wane. Kung alam ko lang akala mo makakatagal ako. Feeling ko nahubaran na tayo. Yung tingin nila sa atin na parang tatadyakan. Pero pinigilan ko lang ang sarili ko. Gusto ko silang sampalin one-on-one, pero iniisip ko ang kapakanan natin." 

"Hindi ito ang tamang panahon para magsisi tayo. Sumang-ayon na lang tayo sa kanila." 

"Ano?" Sabay nilang sabi. Tiningnan ko lang sila. 

"Sa tingin mo makakaalis tayo? Eh! Hindi natin alam kung paano tayo makakabalik."

"Hindi ko rin alam. Ang alam ko lang sundin  muna natin sila. Baka mamaya mapaamo pa natin sila," sabi ni Kuya Luiz.

"'Ha! 'Wag mo na natin isipin. Na-stress lang ako na walang sagot kung paano tayo makakaalis." Nakatalikod na sa amin si Anjo. 

"Ako rin," sabi ni Pan-pan. 

"Tsaka sundin din natin sila. Dahil walang mangyayari kung i-stress lang natin ang sarili natin. Hindi natin alam kung kailan tayo babalik sa ating mundo. Tanging ang matanda lang ang makakasagot. Sana magpakita siya sa atin. Pero paano tayo nandito kung hindi natin alam kung anong lugar ito? Ang alam natin ay mapapanood lang natin ito sa mga pelikula o teleserye." Pagpasok namin, Isa-isa silang lumapit sa kaniya-kaniyang kama. Malapit na ako sa higaan ko na kahit tanghali pa lang ay pakiramdam ko gabi na. Tsaka nagpapahinga ako.