Rodzina Monet

32.Pizza

Kolejne dni szkoły, nie były jakoś ciekawe. Przerwy spędzałam z Moną, Noah się do nas nie odzywa, sama nie wiem czemu. Obiady jadałam z braćmi przy jednym stole. Nie było jakoś najgorzej, chociaż nie było przyjemnie rozmawiać z kolegami moich braci.

Zaległą kartkówkę napisałam na sto procent, a Mona podobnie. Był czwartek wieczór. Siedziałam razem z świętą trójcą na kanapie.

Bliźniacy grali w strzelanki, a Dylan czekał na swoją kolej. Ja z kolei przyglądałam im się. Zamówiliśmy sobie pizze i planowaliśmy zrobić sobie wieczór filmowy.

Znudziło mi się oglądanie ich kłótni, więc spytałam się czy mogę zagrać.

-Ej mogę zagrać?

-Emm, a z kim byś chciała?

Zapytał mnie Tony.

-Nie wiem obojętnie mi.

-Dobra to że mną zagrasz.

Shane podał mi swojego pada i zaczął mi wszystko tłumaczyć. Mi się nie chciało go słuchać, więc się go spytałam którym się strzela. Byłam już gotowa.

Tony rozpoczął grę i zaczęła się walka. Na początku trochę mi dawał fory i właśnie przez to go pokonałam. Jemu nie zależało na tym, bo widziałam jego obojętne minę.

Usłyszeliśmy dzwonek do drzwi.

- To pewnie pizza, pójdę otworzyć.

Otworzyłam drzwi I nagle złapało mnie dwóch facetów.

-Mów kod do systemu.

Moi bracia, kiedy usłyszeli to zdanie spieli się. Cała trójka wstała z kanapy i podeszli do drzwi. Shane wyciągnął komórkę zapewnie po to aby zadzwonić do Vinca. Tony z Dylanem wyciągnęli z dupy pistolety.

-Czekaj, muszę go sobie przypomnieć.

-Słuchaj szmato, ja nie przyszłem tutaj na pogaduszki, więc zamknij pysk i podaj mi kod do systemu.

-Co tak agresywnie? Na spokojnie.

-Japierdole. Mów ten jebany kod.

Właśnie Vince schodził po schodach z jakimś ogromnym karabinem. Typ go dopiero zauważył kiedy kulka leciała w jego stronę. Włamywacz popchnął mnie tak, abym dostała. Ja nie byłam głupia, wiec szybko padłam na ziemię.

Został jeszcze jeden gość. Teraz on celował w Vincenta. Skoro on był skupiony na moim najstarszym bracie, Dylan wycelować w niego swoim pistoletem i pociągnął za spust. Kulka trafiła zaraz obok jego serca.

Podbiegłam do Dylana i go przytuliłam.

-Dziękuję.

-Nie ma za co Dziewczynko.

Vince zadzwonił po swoich ludzi, by sprzątnęli te zwłoki, a my zajadaliśmy się pizzą, która przyszła kilka minut temu.

WIEM TEN ROZDZIAL JEST ZJEBANY. Ogólnie to siema. Nie miałam zbytnio pomysłów. Byłabym bardzo wdzieczna gdybyscie mi kilka podrzucili.Życzę miłego dzionka. Papa.