MARİA

bölüm 14

Ev halkı haberi duyduğunda hepsi buruk bir şekilde mutlu olmuşlardı yasmin hanım bencil biri gibi kaanı düşünüyordu maria onun kızıydı bunu bütün kalbiyle biliyordu ama kaan...

Yasmin hanım da hissetmişti her zaman kaanın kendi çocuğu olmadığını hatta o doğumdan çıktıktan sonra "hayır kızınız değil oğlunuz oldu" cümlesinde anlmıştı o hissetmişti kızını sevda hanım ve yasmin hanımın doğum yaptığı gün istanbulda bir deprem olmuştu kimse alışık olmadığından herkes panik yapmıştı o panikle ne doğum gerçekleştikten sonra çocuklarını kucaklarını albilmişti o 2 anne ne de seslerini duymuşti yasmin hanım kızının öldüğünü düşünmüştü ama eline verilen erkek çocuğuna şükretmişti kaan ona verilen bir şükür kaynağıydı sanki zaten kaanın evde anlaştığı 2 kişi vardı biri caner diğeri ise yasmin hanımdı yasmin hanımda her tartışmalarında çocuklarını sustururdu kaana karşı belki ardanın mariaya olan tepkisi de bu yüzdendi çünkü yasmin hanım kaanın yerine gelecek olan kızı içinde çocuklarını iyice tembihlemişti "gelen kişi senin büyüğün o senin ablan ona asla kötü davranma annecim" arda bu cümleler yüzünden ablasına bu kadar çıkışmıştı onun annesini manipüle ettiğini düşünmüştü yasmin hanım yeni yeni düşünmeye başlamıştı sözde iyi bir psikoloğ olarak anılırdı meğer ailesinin dağılması için gösterdiği psikolojik baskı onları yıkmıştı pişmandı ama artık bu pişmanlığının ne faydası vardı bilmiyordu elindeki sigaradan bir duman daha içine çekti kaan burda olsa ona içmemesi için nasihat verip kendisi bir dal yakardı kaan onun biricik oğluydu şimdi sevda hanımla birlikteydi belki ailesine ihanet edip görüşmek istediğini söyleyemezdi yasmin hanım ama kaan o yeni bulduğu annesine ihanet edip yasmin hanıma geri gelebilir miydi caner onun kardeşine yaptıklarını sanki düşmanı yapmışca anlatmıştı oysa bir zamanlar kaan canerin biricik kardeşiydi kaan başını belaya soktuğunda ilk canere abi diye giderdi o bu düşüncelere dalmışken biten sigarasını yenilemek adına sehpadaki paketine uzandı yaktığında yanından bir ses duydu "gene yakmışsın sigaranı, ben sana demiyor muyum içme diye" dediktem somra elindeki çakmağı da almıştı kendi sigarasını yakıp geri yerine koymuştu "geldin" dedi dolu gözleriyle "anneme geldim, gelmese miydim" yasmin hanım hemen kafasını iki yana salladı "iyi ki geldin" içeride onları görse kıyameti koparacak bir çok insan vardı ama onlar hiçbirini umursamayarak birbirlerine sarılmıştı "kızını sevdin mi" yasmin hanım alayla konuşan oğluna baktı "melek gibi bir kız aynı bana benziyor bazı huyları aynı baban mesela onun gibi homurdanarak konuşuyor" yasmin hanım anlatığı şeyin farkına varınca sustu "bende tanışmak isterim kızınla" yasmin hanım o an anladı kaanın neden geldiğini o da gerçektem onu görmeye geldiğini düşünmüştü "tanışmışsın zaten kaan sana karşı töleranslı olmam aptal bir kadın olduğum anlamına mı geliyor" yasmin hanımın gözlerinde hem kırgınlık hem de kızgınlık vardı "hayır annecim ona çok kaba davranmıştım pişman olduğum için onunla yeni bir başlangıç yapmak istedim" yasmin hanım oğlunu tanıyordu sinirle kolları arasında olduğu oğlunu itekledi koruma onları görünce hemen içeriye haber vermişti "annecimmiş kaan sen kendini tanımıyorsun ama ben seni çok iyi tanıyorum sen bana yalan söylemediğin sürece annecim demezsin bende inanmıştım, inanmıştım kaan" sesi oldukça yüksekti penceresi açık olan maria bile onları duyabiliyordu kış vaktiydi kar yağmaya başlamıştı yeni yeni maria karı çok sevdiğinden izlemek istemiş izlerken bir çok şey görmüş duymuştu ona anne sevgisiyle yaklaşan kadının kaana nasıl büyük bir özlemle sarıldığını görmüş kalbi burkulmuştu ona hiç kimse özlemle sarılmamıştı 9 sene sonra ilk defa gördüğü annesi bile ona özlemle bakmamıştı oysa kaanla yasmin hanım ayrılalı daha 1 ay bile olmamıştı demek ki gerçek anneler çocuklarını 1 ayda özlerler diye geçirdi içinden o da annesinin kollarında zaman geçirmeyi isterdi ama yapamamıştı belki kaanın dediğinin aksine kaanın yüzünden bunu yapamamıştı onları dinlemeyi bıraktığında bir ağlama sesi duydu nerden geldiğini anlamak adına sandalyesiyle odasından çıktı evin içinde büyük bir gürültü vardı en çok erenin ve deniz beyin sesi duyuluyordu ama maria yalnızca bu kattan gelen hıçkırık seslerini takip ediyordu koridorun sonundaki odaya geldiğinde kimin odası olduğunu bilmiyordu içeriden gelen tek ses hıçkırık sesleriydi korktu ama kapıyı çalarak içeri girdi maria onu gören arda ise hızla yanına gitti maria ona kızacağını düşünmüş sandalyesini geriye itmeye çalışmıştı ama arda ona sıkıca sarılmış sayıklıyordu "geldi abla annem kızacak gene bana iftira atıcak yanımda ol abla annem sana inanır gitme" maria ona abla diyen kardeşine bakmıştı aralarında yalnızca 1 yaş vardı ama o da ardayla abla kardeş olmayı çok isterdi tabii bu kadar kırgın olmasaydı ama her ne kadar kırgında olsa şuan kardeşini yalnız bırakmayacaktı o da ona sıkıca sarıldı içerideki sesler bazen yükseliyor bazen alçalıyordu kaan mariayı kendi yatağına taşımıştı rahat etmesi için ama hala sakinleşememişti maria eliyle onun saçlarını okşuyor yanında olduğunu mırıldanıyordu yaklaşık yarım saat sonra yavaştan aşağıdaki çoğu ses kesilmiş arda ise uykuya dalmıştı bulundukları katta ayak sesi duyulduğunda maria bir an korktu o da kollarındaki kardeşi kadar korkuyordu kaandan daha sonra ise sanemin sesi hatta çığlığı duyuldu "MARİA YOK" öyle bir söylemişti ki maria bile bir an neredeyim diye düşünmüştü o ben burdayım diyemeden yukarı çıkan deniz bey yasmin hanımla kavga etmeye başlamıştı o ise ardanın uyanmayacağı bir ses tonunda konuştu "abla burdayım ardanın odasında" sanem hemen ardanın odasına ilerlemişti içeri girdiğinde mariaya sarılan ardayı gördüğünde şaşırmıştı tabii ki "ablacım ne işin var burada" diye sordu şaşkınlıkla arkasında olan deniz bey ve gözü yaşlı yasmin hanım ise rahatlamışlardı kızlarını görünce deniz beye itafen konuştu "beni sandalyeme bırakabilir misniz?" sorduğu soruyla deniz bey hemen kızını sandalyesine oturtup yasminin yüzüne bakmadan arkasından sürmüştü marianın odasına geldiklerinde maria konuştu "yarın" dedi yutkunarak her ne kadar hala çekiniyor olsada deniz bey onun babasıydı "yarın?" deniz bey kızını tekrar etti "fizyoterapist gelebilir tedavi görmek istiyorum" deniz bey sanki az önce yüreği ağzına gelmemiş gibi sevinmişti "eren abimi çağırabilir misin bana" deniz bey kızının bu isteğini yerine getirip getiremeyeceğinden emin değildi "abin çıktı meleğim aradığım zaman onu beklediğini söyleyeceğim tamam mı" maria kafasını salladı babası alnından öptükten sonra odasından çıkmıştı.

Azat bey torunun kapısının önünde güzel güzel şarkı söylemesini dinliyordu onunla konuşmaya gelmişti buraya ama o güzel sesini bölmek istemiyordu şarkı bittiğinde azat bey kapıyı çalarak içeri girdi torunu onu gördüğüne şaşırmış olmalı ki melil melil bakıyordu ona "konuşabilir miyiz dedecim" maria olumlu anlamda kafasını salladı nedense hasan beyden çok bu dedesine kanı kaynamıştı daha hiç konuşmamalarına rağmen "tabii ki buyrun" dedi yasmin hanım belli ki gözlerini zerya hanımdan değil azat beyden almıştı zira koyu tenli adamın gözleri aynı onun gözlerinin tonundaydı yaşlı adam yanına oturduğunda konuşmaya başlamıştı "dedecim, buraya geldim çünkü bizim artık dönmemiz gerek mardinde beni bekleyen çok iş var" maria aslında bu kalabalık aileyi sevmiş onlara alışmıştı "dayın zaten burada ama ben seni en kısa zamanda mardindeki evimizde ağırlamak isterim" marianın kalbi ısınmıştı "allaha emanet ol torunum burdaki bütün deliler sana emanettir." dedi azat bey maria ona gülümseyerek baktı onların anlattıklarına göre mardinde bir kuzeni varmış yerinde duramadığından deli derlermiş "sende allaha emanet ol dedem oradaki deliler de sana emanet o zaman" azat bey gülümsedi torununa "deden kurban olsun sana zümrüt gözlüm" maria dedesine sarıldı yürümeye başladığında ilk onun yanına gidecekti bunun sözünü içinde kendi kendine vermişti ki yürümeyi de aklına koymuştu babası onun destekçisiydi ve kesinlikle bunu başaracaktı.

•hikaye hakkındaki görüşlerinizi belirtebilir misiniz?

•yorum ve oylarınız için teşekkür ederim

•kaan ve yasmin hanım arasındaki ilişki??

•sizce arda ve maria barışır mı

•bölüm nasıldı?