အပိုင်း(၈)
"အမေလးပလုပ်တုတ် အလားလားနားလိုက္တာကြာ"
ခန့်ညီညီသွေးတစ်ယောက်။ကားမှတ်တိုင်သို့ရောက်ခါနီး။ခလုပ်တိုက်ကာ။ခြေမလေးလန်သွားတာကြောင့်။နားကြောင်းငြီးလိုက်ကာ။ရှေ့သို့ဆက်လျှောက်လာခဲ့တော့သည်။
"လိုက်မလားညီလေး~"
"လိုက်မယ်ဈေး ထိပ်ဆင်းမယ်နော်"
"ဟုတ်ပြီ ဟုတ်ပြီ မြန်မြန်လေးတက်ကွာနောက်လူတွေလဲတက်ရအုံးမယ်လူကုန်ပြီးဟေ့ မောင်းလို့ရပြီ!" လိုင်းကားစပါယာလဲ မှတ်တိုင်မှာကားရပ်စောင့်နေတဲ့သူတွေကို။ညီညီကိုခေါ်သလိုပဲ မေးပြီးတက်ခိုင်းကာ။ဒါရိုက်ဘာအားမောင်းဖို့ပြောလိုက်လေတော့သည်။
မိနစ်အနည်းငယ့်ကြာတော့။ခန်းညီညီးသွေးတစ်ေယောက်။ဈေးထဲကနေ အသီးနဲနဲပါးပါးဝယ်ပြီး။အသီးထုပ်လေးဆွဲကာ။အိမ်သို့ပြန်လာခဲ့တော့သည်။အိမ်ရှေ့ရောက်တာနဲ့။ခြံထဲဟိုဟိုဒီဒီလှမ်းကြည့်ရင်။
ခြံတံခါးအားလက်သွားထောင့်မိကာ။ခြံတံခါးကိုသော့မခတ်ထားသည်မို့။တံခါးကသူ့အလိုလိုပွင့်သွားတာနဲ့။ခပ်တည်တည်သာခြံထဲဝင်လာခဲ့တော့သည်။'တစ်အိမ်လုံးလဲ တိတ်စိတ်နေလို့ လူလဲမတွေ့ပါလား'။
"ကြီးကြီးရေကြီးကြီး~" ညီညီလဲ ကြီးကြီးကိုခေါ်မရတာနဲ့။မီးဖိုချောင်ဘက်သွားကြည့်လိုက်လေသည်။လူရိပ် လူရောင်လဲမတွေ့တာနဲ့။ဧည့်ခန်းဘက်ပြန်ထွက်လာကာ။
"ကိုဖိုးပိန်းနဲ့မဖြူရေဦးဝေးတို့မရွိက်ဘူးလားဗ်!" ညီညီလဲ။ပြန်ထူးသံမကြားတာနဲ့။အိမ်ပေါက်ဝထွက်ပြီး။'ဘယ်ရောက်နေကျတာပါလိပ်ကြီးကြီးက ခုရက်ပိုင်း ဖုန်းလဲဆက်မလားဘူး နေမှကောင်းရဲ့လားမသိပါဘူးကွာဟူးးးး'။
"ညီညီရောက်နေတာလား!"
"ဟုတ်တယ် မဖြူ တစ်အိမ်လုံးလဲ တိတ်စိတ်နေလို့ ကျုပ်ခေါ်တာလဲ မထူးက်ဘူး ဘယ္သူမွမရွိဘူးလား"
"ဟင့်ရှိတယ် လူတွေက ရှိကျတယ် ဘာလုပ္လို့ လုပ်ရမှန်းမသိတာနဲ့အားလုံးအပေါ်မှာလုပ်ပါအုံးညီညီရယ်အမရာတစ်ယောက် ရေချိုးခန်းထဲ ချော်လှဲသွားလို့ ဟင့်သူဌေးလေးကိုလဲ ဖုန်းဆက်မရဘူးသူသိရင်လဲ အဆိုခံရအုံးမယ် ဟင့် မဖြူကတော့ အလုပ်သာထွက်ချင်တော့တာပဲ"
YOU ARE READING
သံေယာဇဥ္နဲ႔ခ်ည္ေနွာင္တဲ႔ခ်စ္ျခင္း
Phi Hư Cấuဇာတ္လမ္းပါအေျကာင္းအရာနဲ႔ဇာတ္ေကာင္နံမည္အားလံုးက။စာေရးသူရဲ႔အေတြးစိတ္ကူးရင္သက္သက္ပါပဲေနာ္။
