အပိုင်း ၂၅
"ဟာဟေ့ယောင်တွေ စောစောစီစီကွာမင်းတို့ကောင်တွေ~"
"....."
"ဟမ် ဟုတ္လား အေးအေး ဒါဆိုလဲ ငါဖုန်းချလိုက်တော့မယ်ဟင် ဟုတ္သားဟ" မြတ်နိုးမောင်လဲ။သူရိန်တို့ကစောစောစီစီဖုန်းဆက်တယ်အထင်နဲ့။ပြောလိုက်ပေမဲ့လို့။တစ်ဖက်ကမစောတော့ကြောင်းပြန်ပြောပြီး။ဆဲလိုက်တာမို့။ဖုန်းချလိုက်ကာ။
နာရီအားကြည့်လိုက်တော့။၁၁တောင်ထိုးလို့နေလေသည်။'ဒီည တော်တော်လေးအိပ်လို့ကောင်းခဲ့တာပဲ ကေလးငိုသံလဲမျကားရသလို အိမ်မက်တွေကလဲ အရမ်းကိုလှပလို့နေလေသည်'။
"ဟာဘာလဲဟ!" မြတ်နိုးမောင်လဲ။ခါတိုင်လိုပဲအိပ်ယာနိုးလာတိုင်စောင်လေးလပ်ကာ။ကုတင်ပေါ်ကဆင်းမည်အလုပ်။စောင်လပ်လပ်ချင်း။ဝတ်လစ်စလစ်နဲ့။သူ့ကိုယ်သူအားပြန်မြင်လိုက်ရလို့။
လန့်ပြီးအော်လိုက်မိတော့လေသည်။'ညက အိမ်မက်ထဲမှာ ငါတော်တော်လေးဖြစ်နေခဲ့တာပဲ အပြင်မှာတောင် ယောင်ပြီးအကျီၤတွေချွတ်ထားမိလို့အဲ့လို့ညဆိုတာ ရှိပါအုန်းမလားဟိုကရက်သတစ်ပါတ်လောက်နေရင် ရွာပြန်ပြီးတော့ မင်္ဂလာဆောင်တော့မှာ'။
"သူဌေးလေးဘာဖြစ်တာလဲ~" ဖိုးပိန်လဲ။ကလေးတွေလာခေါ်မလို့လှေခါးအတက်မှာ။သူဌေးလေးရဲ့ အလန့်တကြားအော်လိုက်သံကြားလို့။အမေးစကားဆိုပြီး အခန်းထဲဝင်မည်အလုပ်
"ဖိုးပိန် မင်းဝင်မလာသေးနဲ့နော်!"
"ဟုတ်ကဲ့ သူဌေးလေး" ဖိုးပိန်လဲ။အခန်းထဲဝင်မည့်ဆဲဆဲ။ဟန့်တားခံလိုက်ရတာကြောင့်။အခန်းဝတွက်ကျောက်ရုပ်လေးအတိုင်မတုန်မလုပ်ရပ်လိုက်မိတော့တော့သည်။
"ဝင်ခဲ့တော့ဖြူဖြူက သက်သာနေပြီးလား" မြတ်နိုးမောင်လဲ။ရေချိုးခန်းထဲဝင်ကာ။အမွေးပွသဘတ်နဲ့။အောင်းပိုင်ပတ်ပြီး။ပြန်ထွက်လာကာ။သူ့အခန်ဆီလျှောက်သွားရင်းနဲ့အခန်းဝက ဖိုးပိန်အားမေးလိုက်လေသည်။
"ဟုတ်ကဲ့ သူဌေးလေး သက်သာနေပြီပေါ့ နောက်နှစ်ရက်လောက်ဆိုရင် ဆေးရုံဆင်းလို့ရပြီတဲ့ ဆရာဝန်ကပြောပါတယ်"
YOU ARE READING
သံေယာဇဥ္နဲ႔ခ်ည္ေနွာင္တဲ႔ခ်စ္ျခင္း
No Ficciónဇာတ္လမ္းပါအေျကာင္းအရာနဲ႔ဇာတ္ေကာင္နံမည္အားလံုးက။စာေရးသူရဲ႔အေတြးစိတ္ကူးရင္သက္သက္ပါပဲေနာ္။
