သံယောဇဉ်နဲ့ချည်နှောင်တဲ့ချစ်ခြင်း
အပိုင်း ၃၀
"ဟင်သွေးအိပ်မှာဆို ငုတ်တုတ်ကြီးထိုင်းခေါင်းအုံးကြီးဖက်ပြီးဘာလုပ်နေတာလဲ" မြတ်နိုးမောင်လဲ။ကလေးနှစ်ယောက်ကို။ဗိုက်ကနေသိုင်းမလာပြီး။တံခါးကိုခြေထောင့်နဲ့တွန်းဖွင့်ကာ။
ကုတင်ပေါ်တွင်ငူငူငိုင်ငိုင်ထိုင်နေသူအား။အမေးစကားလှမ်းဆိုလိုက်လေသည်။'ကြည့်ရတာ ကျွန်တော်ထွက်သွားသည်ထဲက ထိုင်နေသည့်ပုံပင်'။
ညီညီလဲ။တံခါးဖွင့်သံနဲ့အတူ။သူ့အားခေါ်ရင်းဝင်လာတဲ့။မြတ်နိုးမောင်ကြောင့်။ကြောင်နေရာကအသိဝင်လာပြီး။ကလေးနှစ်ယောက်ကိုဖြစ်သလိုခေါ်လာသူအား။မျက်မှောင်ကျုံ့ကြည့်လိုက်လေသည်။
'ဒီလူတော့ကလေးတွေကို သေချာချီမလားပဲ ဘယ်လိုတွေခေါ်လာမှန် မသိပြောရင်လဲ ကျုပ်အလွန်က ဖြစ်အုန်းမယ်'။
"ဥဥ~ဟခိခိ~" ကလေးနှစ်ယောက်လဲ။ကုတင်ပေါ်တွင်ထိုင်နေတဲ့။ညီညီ့အားတွေ့တော့။ဖအေဖြစ်သူ၏ဂျိုင်းကြားထဲကနေ။ခေါင်လေးထောင်ကြည့်ပြီး။ရယ်ရယ်မောမောနဲ့။ညီညီအားခေါ်ရင်းလက်လေးကာယာယာလုပ်ပြနေလေသည်။
'ကလေးတွေကငါ့ကိုခေါ်စေ့ချင်နေတာပဲငါလဲသူတို့ကိုလွမ်းနေတာလာစမ်း အနမ်းတွေတစ်ဝကြီးပေးဖြစ်အုန်းနဲ့'။
ညီညီလဲ။ပါးဖောင်ဖောင်လေးနဲ့။တစ်ခိခိဖြစ်နေတဲ့ကလေးတွေအားကြည့်ရင်း"လာပါအုန်းဗျာဦးဦးဆီကို"
"နေပါစေမခေါ်နဲ့သူတို့ကိုဆိုဖာပေါ် ပစ်ထားလိုက်မယ် သွေးက သိပ်နေကောင်းသေးတာမဟုတ်ဘူးလေး နားနားနေနေ နေမှပေါ့"
"ရတယ် ကျုပ်ကိုပေးနိုးနိုးရော"
'ကျုပ်လဲကေလးအေဖအား အမျှင်ပင်ကပ်ကာကုတင်ပေါ်ကဆင်းလိုက်ပြီးသူ့လက်ထဲက ကလေးတစ်ယောက်ကို ဇိုးခနဲှ ဇတ္ကနွဲ ဆွဲခေါ်လိုက်ရင်းနိုးနိုးအား မေးလိုက်တော့ဖြစ်ပျတ်သွားတဲ့မျက်နှာကြီးနဲ့အတူ'
"မခေါ်ပါနဲ့ဆိုကွာမနိုးသေးလို့ ဖိုးပိန်စောင့်နေတယ်"
"ခင်များကရော ကျုပ်ကို ကလေးတွေ မခေါ်စေ့ချင်ပဲနဲ့ကျုပ်အခန်းထဲ ဘာလာလုပ္တာလဲ"
YOU ARE READING
သံေယာဇဥ္နဲ႔ခ်ည္ေနွာင္တဲ႔ခ်စ္ျခင္း
Non-Fictionဇာတ္လမ္းပါအေျကာင္းအရာနဲ႔ဇာတ္ေကာင္နံမည္အားလံုးက။စာေရးသူရဲ႔အေတြးစိတ္ကူးရင္သက္သက္ပါပဲေနာ္။
