အပိုင်း(၁၆)
"ဖိုးပိန် ဟိုတစ်ယောက်ရော" မြတ်နိုးမောင်လဲအလုပ်သွားကာနီး။အခန်းထဲကထွက်လာကာ။မျက်နှာချင်းဆိုင်က။ခန့်ညီညီသွေး၏အခန်းထဲဝင်ကြည့်လိုက်တော့။ကလေးနှစ်ယောက်နဲ့အတူရှိနေတဲ့။
ဖိုးပိန်ကိုပဲမြင်လိုက်ရတာမို့။ခန့်ညီညီသွေးအား။ဖိုးပိန်ကိုမေးကြည့်လိုက်လေသည်။
"မသိဘူးနော် သူဌေးလေးသူဌေးလေးတို့က အခုမှပြန်ရောက်တာလား အကြာကြီးပဲနော်ပဲ နိုးနိုးလေးကို ဆရာဝန်ကဘာပြောသေးလဲ"
"ငါလဲမသိဘူး သိချင်ရင် ဟိုကောင်ကိုရှာမေး"
မြတ်နိုးမောင်တစ်ယောက်။သူကတစ်ခွန်းထဲသာမေးလိုက်ပေမဲ့။သူ့အားတန်းစီနေအောင်ပြန်မေးနေသော။ဖိုးပိန်အားမျက်မှောင်ကုတ်ကြီးနဲ့ကြည့်ပြီးပြောလိုက်လေသည်။
"ဟင်သူဌေးလေးကလဲ တူတူသွားခဲ့ကျတာမဟုတ်ဘူးလား"
"ဖိုးပိန်~"
"ဗ်ာဟီးသူဌေးလေးကလဲ" ဖိုးပိန်လဲသူ့အားမကြည်သလိုကြည့်နေတဲ့။သူဌေးလေးကြောင့်။မျက်နှာစပ်ဖျဲဖျဲလုပ်ကာ။ကလေးတွေနေသည့်အနားသို့။တိုးထိုင်လိုက်လေသည်။
"ကလေးတွေ မနက်စားကျေွးပြီးပြီလား"
"မေက်ြးရေသးဘူး သူဌေးလေး"
"ဘယ်အချိန်ရှိနေပြီးလဲ!"
"ဟိုဟို"
"ဥဥဥဥ~"
"အေး အေး လာလာ ဦးဦးခေါ်မယ်နော်"
ဖိုးပိန်လဲ။အဆူခံထိတော့မှာမို့။ချေွတွေပျံပြီးတစ်ဟိုဟိုဖြစ်နေချိန်။ကလေးတွေက သူ့ပေါင်ပေါ်ကုတ်ဖက်တက်လာပြီးခေါ်နေတာနဲ့။ကလေးတွေကို ပွေ့ခေါ်ကာပြောလိုက်လေသည်။
"ဟုဟုခ်ာခ်ာ" ကလေးတွေကလဲ စားနေကျအချိန်မစားရတော့။ဖိုးပိန်မျက်နှာလေး မော့ကြည့်ကာ။ဗိုက်ကလေးပွတ်ပြီး။မပီကလာ ပီကလာလေးဆိုလိုက်တော့။
"ကလေးတွေခေါ်ပြီး ငါနဲ့တစ်ခါထဲ အောက်ကိုလိုက်ခဲ့~"
"ဟုတ်ကဲ့ သူဌေးလေး"
'ဟူးးသူဌေးလေးက ငါ့ကိုမ်ား ဆူတော့မလားမသိဘူး'။
YOU ARE READING
သံေယာဇဥ္နဲ႔ခ်ည္ေနွာင္တဲ႔ခ်စ္ျခင္း
Saggisticaဇာတ္လမ္းပါအေျကာင္းအရာနဲ႔ဇာတ္ေကာင္နံမည္အားလံုးက။စာေရးသူရဲ႔အေတြးစိတ္ကူးရင္သက္သက္ပါပဲေနာ္။
