သံေယာဇဥ္နဲ႔ခ်ည္ေနွာင္တဲ႔ခ်စ္ျခင္း

သံယောဇဉ်နဲ့ချည်နှောင်တဲ့ချစ်ခြင်း

အပိုင်း(၁၁)

"သူဌေးလေးရယ်အဲ့လိုမလုပ်ပါနဲ့" မြတ်နိုးမောင်၏စကားပင်။မဆုံးသေးပဲ။ဒေါ်မိုးတစ်ယောက်ဝင်ပြောလိုက်လေသည်။ညီညီမှာက။ဆွေရယ်မျိုးရယ်ဆိုလို့။ရွာမှာဘုန်းကြီးဝတ်နေတဲ့။သူ၏အစ်ကို။

ညီညီရဲ့ဦးကြီး။ဘဘုန်းကြီးနဲ့။သူနဲ့ပဲရှိတော့တာမို့။အစ်ကိုဖြစ်သူက တရားဘာဝါနာပွားများအားထုပ်နေစဉ်။ညီညီကိုတော့ သူနဲ့အဝေးမှာမနေစေ့ချင်တာအမှန်ပင်။

"ကြီးကြီးက ဘာတွေစိတ်ပူနေတာလဲ သူပြန်ခိုင်းတော့လဲ ပြန်ယုံပေါ့ ဒီအိမ်မှာနေတာထက်စာရင် ရွာပြန်လိုက်တာမှ နားအေးပါးအေးနေလို့ရသေးတယ်"

"ပြန်လေး ငါကလဲ မတားမဘူး ငါ့အိမ်မှာ အလုပ်လုပ်ချင်နေတဲ့သူတွေမှတစ်ပုံကြီး မင်းပြန်ရင် ဒေါ်မိုးပါ ခေါ်သွားလိုက်!"

"ဟက်!အကြောင့်မို့ တစ်လမပြည့်သေးပဲ အလုပ်သမား အယောက်၂၀ကျော်လောက် ထွက်ချီဝင်ချီလုပ်သွားတာပေါ့ဟွန့်!ကြာသလားလို့ ပြန်ဆိုတော့လဲ ပြန်ရတာပေါ့ ကြီးကြီး ကျုပ်တို့ ရွာပြန်ရအောင် ကျုပ်နဲ့တစ်ခါထဲပြန်လိုက်ခဲ့"

"ဟဲ့ညီညီ မင်းဘယ်လိုတွေဖြစ်နေတာလဲ သူဌေးလေးက မင်းကို စိတ်ထဲကပါလို့ ပြောနေတာမဟုတ်ဘူးလေးကွယ်"

"ပါပါ မပါပါဗ်ာ ကြီးကြီးလဲ လုပ်မနေနဲ့ ဒီအိမ်မှာ ပြန်မယ် ဒုန်း ခွမ်း!"

"မင်း ဘယ်လိုဖြစ်နေတာလဲ ညီညီခန့်သွေး!"
မြတ်နိုးမောင်လဲ။သူ့အတွက်ထမင်းပွဲပြင်ပေးနေတဲ့။ဒေါ်မိုးအား လက်ကိုအတင်ဆွဲကာ။ထမင်းချုတ်ကိုစာပွဲပေါ်စောက်ချပြီးအဖုံးကိုပါအားထည့်ကာဖုံးချလိုက်နာကြောင့်။စိတ်ပေါက်ပေါက်နှင့် ထအော်ပစ်လိုက်သည်။

"ကျုပ်နံမည် ခန့်ညီညီသွေး ခေါ်ချင်ရင်လဲ အရင်တည့်အောင် မှတ်ထားအုံး!"

"မင်းလေသံလေး ပြင်လိုက်အုံး မင်းပြန်ပြောနေတာ မင်းကိုထမင်းကျေွးထားတဲ့ ထမင်းရှင်ဆိိုတာလဲ မေ့မနေနဲ့ မြေမျိုမယ်!"

"ဟက်!ဆီပေးမှ ဆားရျပီး သမီးပေးမှ သားမတ်တော်ရတာပါ ဂုဏ်ဖော်မနေနဲ့ ခန့်ညီညီသွေးတို့က သူများလုပ်စာမတော်မတရာ မစားဖူးဆိုတာ နာလည်လား!"