အပိုင်း(၁၂)
"ဒေါ်မိုးရေ ဒေါ်မိုး"
"ရှင်းသူဌေးလေး" ဒေါ်မိုးလဲ မီးဖိုချောင်ထဲတွင်ချက်ပြုတ်နေတုန်း။အိမ်ရှေ့ဧည့်ခန်းက။မြတ်နိုးမောင်၏ခေါ်သံကြားတော့။လှမ်း၍ထူးလိုက်လေသည်။
"ခန့်ညီညီသွေးတစ်ယောက် ဆင်းလာပြီးလား"
"မလာသေးဘူး သူဌေးလေး ခိုင်းစရာရှိလို့လား ဖိုးပိန်ကိုသွားနိုးခိုင်းလိုက်မယ်" ဒေါ်မိုးလဲ အရွက်တွေဆေးရင်ူတန်းလန်းနဲ့။လက်သုပ်ပါဝါလေးကိုယူပြီး ဧည့်ခန်းထဲထိုင်နေတဲ့။မြတ်နိုးမောင်ရဲ့ရှေ့တွင်ရပ်ပြီးဆိုလိုက်တောာ့။
"နေနေ ကျွန်တော် တက်ခေါ်လိုက်မယ်ဒေါ်မိုး လုပ္စရာရွိတာ သွားလုပ်လိုက်တော့"
"ဟုတ်ကဲ့ သူဌေးလေး"
'ဒီလိုမှန်သာသိခဲ့ အောက်တောင် ဆင်းမလာခဲ့ပါဘူး' မြတ်နိုးမောင်လဲ တစ်ကိုယ်ထဲကြားရုံမျှရေရွတ်လိုက်ရင်း။လှေခါးအတိုင်း ပြန်တက်ခဲ့တော့သည်။
"ဒေါက်!ဒေါက်!ဒေါက်!!!"
""
"ဒေါက်!!!အိပ်ပျော်နေတာလား ဘယ်အချိန်တောင်ရှိနေပြီလဲကျွီး~~" မြတ်နိုးမောင်လဲ ပြောပြောဆိုဆို တံခါးလာဖွင့်ပေးမဲ့လူမရှိတာနဲ့။သူ့ဟာသူသာဝင်လာခဲ့လိုက်သည်။
"ကလေးတွေထားခဲ့ပြီး ဘယ်ရောက်နေတာပါလိပ်ဒေါက်!!!ဟိုကောင် ညီညီခန့်သွေး!" မြတ်နိုးမောင်လဲ။ရေချိုခန်းတံခါးပိတ်ထားသည်မို့။အထဲမှာပဲရှိလိပ်မယ်ဆိုပြီးတံခါးခေါက်ကာ။အော်ခေါ်လိုက်တော့။
"ဘာလဲဗ်ာသူများရူးပေါက်သွားနေတာကိုအော်ကြီးဟစ်ကျယ်လာခေါ်နေတာအခုချိန်ထိလဲ ကျုပ်နံမည်ကိုတည့်အောင်မခေါ်တက်သေးဘူးလားခန့်ညီညီသွေးခန့်ညီညီသွေးဗျ!ညီညီခန့်သွေးမဟုတ်ဘူး!"
"ဘယ္လိုပဲ ခေါ်ခေါ် မင်းကိုခေါ်နေတယ်ဆိုတာ သိရင်ပြီးတာပဲဒါနဲ့ရေချိုးပြီးပြီလား"
"မချိုးရသေးဘူးလေး စောစောက အိပ်ယာနိုးလာတာ"
"ဒါဆိုလဲ ရေချိုး အဝတ်စားလည်းပြီး အောက်ဆင်းခဲ့လိုက် ငါအောက်မှာ စောင့်နေမယ်"
YOU ARE READING
သံေယာဇဥ္နဲ႔ခ်ည္ေနွာင္တဲ႔ခ်စ္ျခင္း
No Ficciónဇာတ္လမ္းပါအေျကာင္းအရာနဲ႔ဇာတ္ေကာင္နံမည္အားလံုးက။စာေရးသူရဲ႔အေတြးစိတ္ကူးရင္သက္သက္ပါပဲေနာ္။
