Umursamaz Ukala

22.Bölüm

Öncelikle bu bölümde yorumlarıyla katkıda bulunan zeynep_erkal'a teşekkür ederim.Hikayenin ilerisi için verdiği fikirler hoşuma gitti ve kullanmayı planlıyorum.Yorumlarınla ve oylarınla hikayeme destekte bulunabilirsin. :) <3

Bir de elanur654'e ve Eylulfatma15'e bu zamana kadar yorum ve oylarından dolayı teşekkür ederim. <3

Burcu'dan

Ben kahveleri yaptım ama nerde kaldı bu kız.Acaba yanına gidsem mi?Yok ya şimdi onlar özel konuşuyorlardır.Amaan olsun ben gidim sonuçta Mira yine bana anlatıcak diye düşünerek merdivenlerden yukarı çıktım.Odasının kapısını yavaşça açtım ve içeride olmadığını farkettim.

-Miraa!

Her yere baktım ama nerede bu kız cevapda vermiyor.En sonunda telefonumdan onu aramaya başladım.Müziğin sesi banyodan mı geliyor?Yavaşça kapının kulbunu aşağıya indirdim ve kilitli olduğunu farkettim.

-Mira korkmaya başlıyorum.

-Miraaa!

Aceleyle Aras'ı aradım.

-Aras.

-Bir şey mi oldu?

-Mira,Mira kendini banyoya kilitlemiş ses vermiyor korkmaya başladım.

-Sen yedek anahtar bulmaya çalış ben hemen geliyorum.

-Tamam,dedim ve telefonu kapatarak etrafta anahtar aramaya başladım.Yok işte yok.Ne dedi Demir de Mira şimdi bu halde ki?

Aras'dan

Allah kahretsin!!Demir madem gidiyorsun arkandakilerin ne suçu var!!
Hızla arabaya bindim ve hemen Mira'nın evine sürmeye başladım.Mira'nın evine geldiğimde hızla yukarı çıktım ve kapıyı birkaç kez zorladım.Bu sırada Burcu bana korkmuş gözlerle bakıyordu.Kapıya bir kez daha omuz attım ve yerde kanlar içinde yatan Mira'yı görünce şok oldum diyebilirim.Ne konuşmuşlardı da böyleydi?Hızla onu kucağıma aldım ve Burcu'yu da yanıma alarak hastaneye götürdüm.Doktorlar hemen bileklerine müdahale etmek için götürdüler.Ben de bu sırada Burcu'nun yanına gittim.Gözlerine baktığımda kızardıklarını farkettim.

-Ağladın mı sen?

-Ben yok ağlamadım,dedi ama ağzından kaçan hıçkırık ağladığının kanıtıydı.Hızla kollarını boynuma doladı.Önce şaşkınlıktan karşılık veremedim sonra bende kollarımı beline sardım.Ağladı.Dakikalarca.

-Bu kadar ağlamak yeter birazadan doktor çıkar ve durumu bize söyler ve ayrıca Mira'nın seni böyle görmesini istemeyiz dimi,diyerek ellerimle göz yaşlarını sildim.Bu sırada yanımızı doktor geldi ve ikimizde dikkatimizi doktora verdik.

-Öncelikle geçmiş olsun.Önemli bir şeyi yok.Dikiş atıldı ve kan kaybından dolayı kan verildi.Geçmiş olsun.

-Teşekkürler,diye mırıldandı Burcu.Sonra Mira'nın odasına doğru yürümeye başladık.Demir,her şeyden habersiz çok mutlu.Bu kız burada neler yaşıyor beyefendi en ufak bir tehditte Amerika'ya gitsin.Kahretsin ya!!!Odaya geldiğimizde kapıyı açtım ve Burcu'nun geçmesinş bekledim ı geçtikten sonra kapıyı kapattım odanın içindeki koltuğa oturdum ve onuna kolumun altına aldım.

-Biraz uyu ben Mira uyanınca seni uyandırıcam.

-Şeyy.... peki,diyerek biraz yayıldı ve uyumaya başladı.Ben de gözlerimi Mira'ya çevirdim.Yüzü solgundu eski neşesi kalmamıştı.Demir giderken onu da alıp götürdü ama o lanet olasıca piç bunun hiç birinin farkında değil.Ben de böyle düşğnürken Mira harektlendi ve gözlerini açtı kalkıcaktım ki: