Umursamaz Ukala

34.Bölüm

Demir'den

Yavaşça gözlerimi açtım.Başımda dehşet bir ağrı vardı.Elimin üzerinde hissettiğim elle kafamı sola çevirdim ve bir zamanlar benim olan küçüğüme baktım.Gelmişti en azından bunu yapmıştı.Dudaklarım çok kuruduğu için hemen yanımda olan suya uzanmak için diğer elimi harekete geçirdim.Ama alamayınca biraz daha uzanmaya çalıştım bu sırada Mira gözlerini açtı.

-Demir uyanmışsın.

-Evet,uyandım.

-İyi misin?

-Daha iyi olduğum zamanları görmüştüm.

-Ne yapmamı istersin?

-Bir kaza geçirip unutmak istiyordum Tanrı beni duymuş olmalı ki o an seninle karşılaştım.O gün yani tanıştığımız güne götürebilir misin beni?

-Ben....yani

-Şaka yapıyordum beni affetsen yeter benim olmana gerek yok.

-Ben seni affettim Demir yani bunları konuşmasak yeni uyandı ve-

-Gerçekten seviyor musun peki?

-Ben....aslında..

-Söyle hadi küçüğüm bana anlat.Dök içindekileri.

-Sinirden söyşenmiş bir sözdü.Kimseyi sevmiyorum,dediğinde sol yanımın rahatladığını hissettim.

-Bu yüz-

-Sus ve sarıl,dedim.Çünkü şu anda en fazla onun kollarına şevkatine ihtiyacım vardı.Bitmemiştik.Sadece birkaç engele takılmışız o kadar.Kendini yavaşça geri çekti.

-Buna sevindim,dediğimde bana içten bir gülümsemeyle cevap verdi.

-Aras'ı ara beni buradan çıkarsın.

-Al işte.

-Ne oldu?

-O demişti de inanmamıştım.Hepimiz başında bekledik.Ama onlar işlemleri yaptırmak için sen uyanmadan yarım saat falan önce gittiler.Aras tahmin etti senin burada durmayacağını.

-Beni iyi tanır.

-Bu arada Selim Bey de geldi ve şirketi fazla boş bırakmamak adına geri dönmek zorunda kaldı.Ama 1 hafta boyunca seni o şirkete sokmayacağını söyledi.Yani yaralısın ondan.

-Kendi şirketime beni almayacak öyle mi?

-Demir iyileşmen gerek.Bu süreçte hepimiz yanında olucaz ve sende hemen iyileşiceksin.

-Hepinizi isteyen kim bana bir sen yeter güzelim.

Bu sözlerimden sonra keyifle karşımda kızarmasını izledim.

-Herneyse Demir üzerini giyin de gidelim artık.

Başımı olumlu bir şekilde sallarken tişörtümü giymemde yardımcı oldu.İşimiz bittiğinde kollarını belime sardı ve bana destek oldu.Benim ona yapamadıklarımı bana yapıyordu.Tüm bu olanlara rağman yanımdaydı.Ben de ona iyice yanaştım.Dip dibeydik.Ben kolumu onun omzuna attım ve o tanıdık his baş göstermeye başladı.Sahiplenme!Benimdi hala.Bu his harikaydı.Bir kızın ilk öpücüğü ile ve her şeyiyle size ait olması.Tamam tam olarak bana ait değildi ama o zamanlar da gelecekti.Ben böyle düşünürken eve gelmiştik.Araslar biraz kalıp gideceğini söyledi ve salona geçtik.Ben üçlü koltuğa oturdum.Aras ve Burcu ikili koltuktaydı.Mira da üstümüzdekileri astı ve ben ona yanıma oturmasını işaret edince o da yanıma geldi.Oturduğunda belinden tutarak kendime çektim.Benimsin kızım sen sadece ben öperim seni ben severim.Bu duygunun harikalığında kendimi kaybetmişken Aras'ın sözüyle dikkatimi onlara verdim.