Umursamaz Ukala

41.Bölüm

Mira'dan

Demir'in kolları arasında olmak yarayı umutturmada yardımcı oluyordu.Saçlarımı okşamaya başlayınca dudaklarımda benden izinsiz bir gülümseme oluştu.

-İyi misin?

-Evet biraz daha.

-Peki güzelim yorma kendini.

Araba yavaşça durduğunda geldiğimizi anladım.Demir'in yardımı ile hastaneye girdik.Durumu doktora anlattık.Kurşun sıyırdığı için yaraya bir şeyler sürdüler.Sonra da sararak beni bir odaya aldılar.

-Demir.

-Efendim,dedi kafasını kaldırarak aynı zamanda yanımdaki koltukta oturmuş elimi de tutuyordu.

-Kimmiş öğrenebildin mi?Ne istiyorlarmış benden?

-Bilmiyorum.Kahretsin ki bilmiyorum!!Ama sorunları senle değil benle eminim akılları sıra değer verdiklerimin canını yakarak bana zarar verebikecekler.

-Değer verdiklerim?

-Sana daha kaç defa seni önemsediğimi söylicem.Sana seni seviyorum diyemem ama değer verdiğim gerçeğini de saklamam.

Bu dedikleri keyfimi yerine getirmişti.

-Tamam o zaman eve gidelim.Çıkış işlemlerini yaptır.

-Sen bana emir mi verdin?

-Kim ben mi?Hiç hatırlamıyorum.

-Bunun da cezası olacak küçük elime düşüyorsun bak.

-Tamam tamam sen git,diyeeek geçiştirdim bana yan gülümsemelerinden birini yolladı ve dışarı çıktı.Ben de arkama yaslanarak onu beklemeye başladım ama çok geçmeden biri girdi içeri kafamı kaldırdığımda Savaş olduğunu gördüm.Yibe buz gibiydi soğuk ve ifadesiz.Demir'in abisi olduğunu gerçekten belli ediyordu ama Savaş daha soğuktu.Yavaş adımlarını sandalyeye oturarak sonlandırdı.Bana baktı ve konuşmaya başladı.

-Mira ben üzgünüm orada gerçekten birdn oldu seni öpmek işte anladın sen ve Demir sev-

-Sorun değil Savaş.

-Mira benden uzaklaşmanı istemem gerçekten üzgünüm.

Bu sözlerinden sonra bir süre gözleri kapalı bekledi.Tekrar konuşmaya başladı.

-Özür dilerim,dediğinde anlamıştım bunu deken zırlanmıştı sanırım daha önce kimseden özür dilememişti Demir gibi.

-Özrün kabul edildi,dedim gülümseyerek o da bana sıcak gülümsemelerinden birini göndererek elimi tuttu.Baş parmağıyla elimi okşarken artık rahatsız olmuyordum Savaş'tan ve bu konuyu konuşup gallettiğimize gerçekten sevinmiştim.Kapı sesi geldiğinde Demir'in geldiğini anladım.İçeri girer girmez gözleri önce Savaş ile benim ellerimde sonra da benim üzerimde gezindi.Huysuzca kaşlarını çattı ve konuştu.

-Sen ne yaptığını sanıyorsun dana Mira'dan uzak durmanı kaç defa daha söylicem.

Elimi çekerek Demir'e baktım ve konuşmaya başladım.

-Demir sakin ol.Sadece özür diledi,dediğimde Demir gözlerini büyüterek Savaş'a baktı şaşırmıştı o da.Ben de devam ettim.

-Yanlış anladın lütfen siz de arabızdaki bu sorunu halledin.O senin abin.

-Ne abi ama.

-Demir!

-Tamam Mira işlemleri hallettim eve gidiyoruz.