VILLAREAL SERIES 1: Taste of Fusion (SOON TO BE PUBLISHED)

CHAPTER 52

Gabi na ng makalabas si Asher ng ospital. Habang binabaybay nila ang kalsada ay hindi ito mapakali sa kanyang kinauupuan. “Bro, may problema ba?” tanong ng kanyang kapatid na si Alaric sa kanya.

“Naninibago lang kasi ako,” sambit ni Asher habang nakatingin sa labas ng kotse.

“Naninibago? Saan?” kinakabahang tanong ni Alaric sa kanya habang nagmamaneho ito.

“Hindi man lang ako pinuntahan ng asawa ko sa ospital para makita, alagaan at kumustahin man lang?” tiningnan siya ni Alaric sa rear view mirror. Malungkot ang kanyang mga mata. Hindi makasagot si Alaric sa tanong ni Asher.

Nang malapit na sila ay nakaramdam ng kaba si Asher sa kanyang dibdib. Batid n’yang may masamang nangyari. Kinakabahan naman si Alaric sa kung ano ang magiging reaksyon ng kanyang kapatid na si Asher kapag makita niya ang kabaong.

Pagdating nila sa kanilang bahay ay kumunot ang noo ni Asher, bakit may mga tao sa kanilang bahay. Hindi na lang siya nagtanong sa kanyang kapatid at bumaba ito agad ng kotse.

Asher stood frozen at the entrance of the house, his eyes wide with shock at the sight in front of him. Surrounding a beautifully decorated coffin were white roses and white flowers, giving off a serene and peaceful atmosphere.

He slowly took a step forward, his feet trembling with each movement. The closer he got, the stronger the scent of the flowers became. A lump formed in his throat as fear and uncertainty filled his mind.

With shaking hands, Asher reached out and opened the lid of the coffin. his heart sank as he saw the sight before him. Lying inside was his beloved wife, her once beautiful face now unrecognizable due to severe burns.

Asher couldn’t believe his eyes. Humagulgol ito sa iyak ang at yakap-yakap ang larawan ng kanyang pinakamamahal na asawa. Hindi siya makapaniwalang patay na ang kanyang asawa. “NO! NO! NO! Please , Ara wake up! No! Please!” walang sino man sa kanyang mga kapatid at magulang ang lumapit sa kanya para patahanin siya.

Humarap siya sa kanyang mga kapatid at magulang hindi niya maaninag ang mga ito dahil sa luhang walang tigil sa pag-agos.

“Sinungaling kayo! Pinagmukha niyo akong tanga!” sigaw ni Asher sa kanyang mga kapatid at magulang.

“Pinaniwala n'yo ako na buhay ang asawa at ang anak ko.” tinuro niya ang mga ito.

“Sinabi na namin sa'yo pero...ayaw mong maniwala! Nagagalit ka sa amin kapag sinabi namin ’yong totoo.” saad ni Alex. Natahimik si Asher dahil sa sinabi ng kanyang kapatid.

“Pero nagsinungaling pa rin kayong lahat sa akin!” tumalikod ito at yakap-yakap ang kabaong ng kanyang asawa.

“Alam mo.... hindi ka namin maiintindihan.... sinabi namin sa'yo ang totoo sa ospital pa lang pero ayaw mong maniwala sa amin! Pilit mong pinaniniwalaan ’yang gusto mo!” mahabang sabi ni Alaric kay Asher.

Namayani ang katahimikan sa kanilang lahat. Tanging ang paghikbi lang ni Asher ang maririnig.

Mas lalong humagulgol si Asher sa iyak dahil naalala na naman niya ang kanyang asawa, there laughter and love. And now, all of a sudden, she was gone.

He fell to his knees beside the coffin, tears streaming down his face. Memories flooded his mind, reminding him of all the happy moments they shared together. He remembered the way her laughter filled the room, how her eyes sparkled with love whenever she looked at him, and the warmth of her touch that always made him feel safe.

But now, all he could see was the charred face in front of him. He couldn't help but wonder what happened to his wife, the love of his life.

Asher was lost in his thoughts when he heard a voice behind him. “I’m sorry for your loss, Asher.” It was their neighbor, Mrs. Sanchez.

Lumingon siya at nakita niya ang babaeng walang puso at walang awang pinatay ang kanyang sariling anak.

“You! Before my eyes go dark and I may even kill you, please leave now.” utos ni Asher at tinuro ang pinto para palabasin si Mrs. Sanchez na ina ng kanyang asawa.

Mrs. Sanchez took a deep breath before answering. “Hindi ko alam kung bakit galit na galit ka sa akin, Asher. Wala akong ginagawang masama sa'yo,” malumanay na sabi ni Mrs. Sanchez.

“May sira ba ’yang utak mo o sadyang may sayad ka lang?” galit na tanong ni Asher sa kanya.

“Hindi ko alam ang pinagsasabi mo, Asher,” malungkot na sambit ni Mrs. Sanchez.

“Ikaw at si Arthuro ang dahilan kung bakit namatay ang asawa ko.... at hindi pa kayo nakontento dinamay niyo ang anak namin na gustong masilayan ang mundo!” dinukot ni Asher ang kanyang baril at mabilis na itinutok sa ulo ni Mrs. Sanchez.

“ASHER! Ibaba mo ’yan.” pigil ng kanyang ina.

“Kapag hindi ka pa aalis dito sa bahay namin...hindi ako magdadalawang isip na iputok sa'yo ang baril na hawak ko para pasabugin 'yang bungo mo!” nanlilisik ang mga mata ni Asher na nakatingin kay Mrs. Sanchez.

“Leave.” walang emosyong utos ni Aziel kay Mrs. Sanchez.

“Hindi ako aalis dito.... kailangan ako ng anak ko.” pagmamatigas niya.

Ipinutok ni Asher ang kanyang baril at natamaan si Mrs. Sanchez sa paa. Nagulat ang kanyang mga kapatid at magulang dahil hindi nila inakalang magagawa ni Asher ’yon. Napaluhod si Mrs. Sanchez at ngumisi sa harapan ni Asher.

“Now, leave!” utos ulit ni Asher sa kanya.

Tumayo si Mrs. Sanchez at ngumisi na umalis sa bahay ng mga Villareal. Tumulo muli ang luha ni Asher habang nakatingin sa mukha ng kanyang asawa.

Asher’s heart shattered into a million pieces. He couldn’t believe that his wife was gone, that she had left this world without a chance to say goodbye.

He reached out and caressed her lifeless face, wishing that it was all just a nightmare and that he would wake up soon. But reality hit him hard, and he knew that this was his new reality.

As he sat there, surrounded by white roses and white flowers, Asher made a promise to his wife. “My love, I promise you, hahanapin ko ang mga taong sangkot sa pagkamatay mo,” gumagaralgal ang boses ni Asher habang sinabi niya ang mga katagang iyon sa kanyang asawa.

He promised to always cherish her memory, to keep her love alive, and to always remember the beautiful person she was, both inside and out.

And as he said his final goodbye, with a heavy heart and tears in his eyes, Asher knew that his wife would always hold a special place in his heart, even in her death.

“Uubusin ko ang lahat ng may gawa nito sa'yo, Ara pangako 'yan,” sabi niya sa kanyang isipan.

Nanatiling nakatayo si Asher sa harapan ng kabaong. Pinagmasdan ang mukha ng kanyang asawa na nasa larawan. Pilit na iniisip na hindi totoo ang lahat. Nilapitan siya ng kanyang apat na kapatid at niyakap siya ng mga ito.

“We are on your side no matter what. Laban ng isa, laban ng lahat.” madiin na sabi ni Aziel at niyakap nila ng mahigpit ang kanilang kapatid na nagluluksa sa pagkamatay ng kanyang asawa at anak.

©iKnowImNewbie