KUTSAL YA DA BEYAZ

7 ∞ Nefret tohumu

✢

_____________________________________________

Luke'un ağzından;

Koyunlar ömürlerini kurttan korkarak geçirir.

Halbuki sonunda onları yiyen, başlarında duran çobanlarıdır.

Zapt ettiğimiz bir şey bizi zayıf düşürmüştü. Ta ki onun kendimiz olduğunu anlayana kadar.

Hodrick'in dediği gibi, selam olsun!

⛧

2 hafta geçmişti,

Binlerce yıl açıklama beklediğimiz ve sorsak cezalandırıldığımız geçmişimizi, tek güne sığdırmış aydınlığa kavuşturmuştu annem Marisa. Hala idrak etmeye, hazmetmeye çalışıyordum.

''Abim Jayden ile benim zaman zaman hatırladığımız her anı, gerçekmiş demek...''  dedim  içimden sessizce.

İki hafta boyunca annem Marisa oda kapımın önünden ayrılmamış ve çıkıp beslenmediğim için, her gün kapımın önüne bir torba kan bırakmıştı. Benimle konuşmaya çalışıyordu ama konuşmak istemiyordum. Çünkü asırlarca abim ve benden, babama verdiği söz yüzünden gizlediği ve sorsak yalanladığı sırlar, çok fazlaydı. Bütün bunların yükünü taşıyor, bedelini ödüyordu. 

Söz konusu basit bir saç dahi olsa, iki hafta önce annem Marisa'nın odasında birbirimize bakıp ikimizin de saçlarının siyah tonunu aynı görmüş, benzediğimiz için mutluluk duymuştum. 

Çünkü ben ona benzemek istiyordum babama değil. 

Fakat o bana açıkladığı sır ile babam Hodrick'in manipüle yeteneğinin bende olduğunu söylemişti. Babam Hodrick'in özelliğini taşıyor olmak, bana korkunç hissettiriyordu.

Bunu söylemekte çok zorlanıyorum lakin, ben babam Hodrick'e benziyordum.

Benziyor olsam bile, sadece bana geçen yeteneği açısından benziyorum. Annemin bahsettiği manipüle denen yetenek bende varsa, bunu öğrenmem gerekiyordu. 

''Babam Hodrick sadece özelliğini aldığım biri! Huylarımız farklı, ben şeytani değilim!'' diye bağırdım odanın içerisinde kendi kendime. Sıkılmıştım, odamdan ve evden çıkma kararı verdim.

En sonunda iki haftadır açmadığım oda kapımı açıp, çıktım. Koridorun köşesinde annem Marisa duruyordu, yanıma koşturarak geldi ve beni kolumdan tuttu. Gözlerime 2 hafta önce baktığı kadar dolu bakarak beni çıktığım odaya tekrar ittirip kapıyı kapatarak içeri girdi. Bana sımsıkı sarıldı, bense düz durup tepki vermedim. Bana döndü;

''Sana anlattığım her sır için kaç asır verdim biliyor musun? Baban çalışma odasında ve asırlar sonra sana anlattığımı duyarsa ona verdiğim sözlerden caydığım için bize ne olacağını biliyor musun? Luke ben çok zorlu zamanlar geçirdim oğlum. Sakladığım her şey için özür dilerim. Ama beni anlamalısın, sadece siz cezalandırılmadınız! Beni görmezden gelemezsin!'' diye bağırdı.

Haline üzülüyordum. Ona cevap vermeden kollarından tuttum ve kendime çekip sarıldım.

''Seni görmezden gelmiyorum, seni anlıyorum sadece geçen bunca zamanı hazmediyorum.'' dedim. Rahatlamış bir yüz ifadesi ile gözlerime bakıp gülümsedi. Tam o sırada babam Hodrick kapıyı hızla açıp odaya girdi. İkimize düşünceli ve sert gözlerle bakıp anneme doğru döndü;