(TAMAMLANDI)
Yıl 1919
İzmir işgal altında. Farklı bir dünya ve boyuttan dünyaya, işgali bitirip savaşı sonlandırmakla gönderilen Aftiel ve Belial, Türk ve Yunan kimliklerin içinde karşı karşıya kalır.
Bir zamanlar benzer bir savaşın içinde Aftiel'e...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Resul otururken önünden geçtim bir kaç kez. Onun odasındaydık. Kubilay Esma Sultan ile konuşuyordu ve bugün olanları üstü kapalı anlatıyordu. O sırada ben Resul'ün önünde volta atıyordum.
"Yok ben Yüzbaşı olacağım dikileceğim karşısına savaşsa savaş, sence adil mi bu dağılım? Ben doktor olarak işgali kurtarabilir miyim?" Resul başını sıvazladı.
"Evet bunu 100. defa söyledin." Duraksadım.
"Ben oldum diyelim burada bir doktor olacak mı?" Resul başını kaldırdı.
"Evet bunu da sordun ama bilmiyorum dedim." Nefesimi verdim.
"Kim bilecek bizden başka Andreas bilir mi sence?" Yüzü ekşidi.
"Andreas deme şu herife." Yatağın ucuna oturdum. "Ne yapacağız biz böyle?" Bana baktı.
"Hayal edeyim dedim de gözüm acıdı ne olur böyle bir şey olmasın kaldıramam ben." Gülüp yüzünü kapattı. "Ov Andreas'ı düşündüm adam acısından kalpten gider." Yüzümü buruşturdum.
"Onu düşünen kim?" Kubilay kapıya vurdu.
"Geliyorum herkes normal değil mi?" Resul kalkıp kapıyı açtı.
"Gir lan gir." İçeri girince yüzünü sıvazladı. "Ne yapacağız biz lan?" Diye mırıldandı.
"Bizim acilen halkı bilinçlendirmemiz gerekiyor bu bildiğin açık açık yapılan bir zulüm." Diye mırıldandım.
"Öyle ama bütün basın onların elinde. Telgrafları toplatmışlar." Ayağa kalktım.
"Eski gazetede duran matbaa çalışıyor mu?" Başını olumsuz anlamda salladı.
"Bilmiyorum bakacağız bir hal çaresine." Diye mırıldandım.
"Anamlar öldü sanmasa beni lan helva kavurur ninem durduramazlar valla. Güzel de kavuruyor laf edemem şimdi de ölmeden ayıp olur kendime." Resul güldü.
"Bir tadına bakmadan göndermiyorlar bak şanslısın." Kubilay nefesini bıraktı.
"Geç dalganı kardeşim sen." Ayağa kalkıp onlara baktım.
"Ben uyumaya gidiyorum." Odadan çıktığımda babaannem odasında namaz kılıyordu. Kendi odama geçip kapıyı örttüm.
Yatağa kendimi bırakıp gözlerimi kapattım. Eğer yerime geçen bir doktor olacağını bilseydim bir dakika düşünmez içerdim ama korkuyordum. Bugün yaşananlar gözümün önünden gitmiyordu. Eğer Andreas beni zorlarsa karşısına geçecektim ama şu an bir şekilde bu işgale halkın desteğiyle karşı çıkmamız gerekiyordu.
Gözlerimi kapattığımda huzursuz bir uykuya daldım.
---
Sabah üzerimi değiştirip odadan çıktığımda babaannem divanda oturuyordu. Yüzünü düşük görünce yanına gittim.
