Pleasured By The Twin Billionaires

Chapter 46

Catherine POV:

Nanghihina na ang katawan ko dahil sa gutom. Wala pa akong nagiging kain simula ng makarating ako sa lugar naito. Hindi ko nga kilala ang lalaking 'yon na galit na galit sa'kin. Simula ng umalis ito'y hindi na pa bumalik. Wala ring pagkain man lang na dumadating.

Ang tanging nakikita ko lang ay ang madilim na silid na hindi ko alam kung saan lugar. Kumakalam na ang sikmura ko at nanlalambot na ang katawan ko at tuhod sa gutom. Nananakit na rin ang tiyan ko sa pagkulo nito.

“Asan kana ba Vincent.” isang butil ng luha ang kumawala mula sa aking mata habang nakahawak sa kumakalam na sikmura. Nakaupo ako sa isang malambot na kama.

“Vincent.” i whispered in air calling the man i need right now. “Kailan mo ba'ko ililigtas.” nanghihina kong bigkas sa hangin kahit mahina lang. Napalunok ako ng biglang mag bukas ang pinto at isang babae ang pumasok. Binuksan nito ang ilaw sa buong kapaligiran ng silid kaya bumungad sa aking harapan ang buong itsura ng silid.

Bigla naman akong napatingin sa isang lalaking biglang pumasok sa loob ng Kuwarto at doon nanlaki ang aking mga mata. Kahit nanghihina na ang katawan ko'y nagawa ko pa ring gumalaw at tumayo sa pagkakaupo. Mabilis ko 'tong sinalubong ng isang mahigpit na yakap.

“Vincent.” tawag ko sa pangalan nito at hindi mapigilang mapaiyak dahil muli ko na itong nakasama. Sunod-sunod ang mga luhang kumakawala mula sa aking mata.

“Im here now, sorry, stop crying you're now safe. Huh, sorry if im late. Don't worry your in my hands now. Map-protektahan na kita. Andito na'ko. Hindi kona hahayaang masaktan kapa ulit.” pagpapakalma nito sa'kin at hinagod ang aking likod.

“A-akala ko 'di kana dadating. Ang t-tagal kong nag intay sa'yo.” He dried my tears and kissed my forehead.

“Sorry,” He whispered and hugged me tightly like he don't want me to let go. Ang sarap sa pakiramdam na nasa piling kana ng taong mahal mo at alam mong ligtas kana. Niyakap ko pabalik si Vincent ng mahigpit habang may ngiti sa mga labi. He comb my hair.

Humiwalay na kami sa pagkakayakap, hinawakan niya naman ang kamay ko ng mahigpit. Napatingin naman ako sa babaeng pumasok kanina. She smiled at me but there's pain i can see in her eyes.

“You're welcome my twin sister.” Mga salitang kaniyang ibinigkas saka ngumiti sa'kin bago ako hilahin ni Vincent paalis sa lugar na 'yon. Kitang-kita ko ang sakit at pait sa kaniyang mga mata na hindi mawala sa aking isip.

Naiwan si Katherine sa lugar na 'yon dahil siya pala talaga ang nandoon at hindi ako. Pero hindi ako mapakali dahil alam kong may masamang mangyayari sa kaniya. Kakambal ko si Katherine , alam kona. Kadugo ko siya, ayokong may mangyari sa kaniyang masama. Siya nalang ang meron akong pamilya.

“Are you okay?” Pukaw ni Vincent sa'kin habang ang aking tingin ay nasa labas ng sasakyan, nakatulala at may malalim na iniisip. Dumako ang mga tingin ko kay Vincent saka tumango na may ngiti sa labi.

“Heres the food. Kumain kana baka nagugutom ka.” tumango naman ako bago tinanggap ang pagkain na ibinigay ni Vincent.

“Thanks.” Saad ko't nagsimulang kumain. Mabilis ko lang din naubos ang pagkaing kinakain dahil sa gutom. Inabutan naman ako ni Vincent ng isang boteng tubig dahil tapos na'ko kumain.

“I don't know that you have a twins.” biglang sambit ni Vincent na nakatitig sa'kin. Ngumiti ako rito at tumango.

“Ako rin naman, nito ko lang nalaman na may kakambal pala ako.” saad ko na may halong lungkot sa boses. Hindi ko naman maiwasang mapatitig sa labas ng sasakyan habang pinipigilan ang damdaming nararamdaman.