Üç Ruhlu

7: Kendine Dikkat Et Omega!

Karan

Ben bisiklete odaklanmış koşmaya çalışırken ardımda şaşkınlıkla bakakalmış üç beden bıraktığımın farkında değilim.

Yavaşça bisikletle aramızdaki fark artıyor. Ben mi yavaşlıyorum, yoksa o mu hızlanıyor? Hangi yönden bakarsam bakayım hızlanmam lazım. Bir anda içime bir hırs doğdu.

*Karan?:)
*Emrin olur deltam:)

Yazar

Karan içindeki hırs ile kurtunun onu kontrol etmesine izin verdi. Deltası hızla gözlerine ve tüm vücuduna sahip oldu. Sinirden fazlasıyla koyulaşan koyu kırmızı gözleri ve siyah tüyleri ile kıskanılmayacak gibi değildi. Ona delta olmak çok yakışıyordu. Tabi diğer iki ruha sahip olmakta.

Bir anda hızlandı ve saniyeler içinde ondan kaçan hırsızın bisikletine atladı. Bisiklet aniden durduğunda hırsız poşeti alıp bir anda kaçmaya başladı. Delta gözlerini devirdi. Ondan kaçabileceğini sanıyordu.

"Aptal"

Yerinden sıçrayarak koşmaya başladı. Hırsız bu durumu farkedince dönüştü ve kurt formunda kaçmaya başladı. Tabi yüzyılın deltasına karşı koyması imkansızdı. Bu yüzden saniyeler içinde kendini deltanın altında buldu. İnsan formuna dönüşüp nefes almaya çalıştı. Ancak deltanın göğsündeki patileri bunu zorluyordu. Kafesindeki baskı kalbini sıkıştırıyor, atışını zorluyordu. Ağırlığı yetmezmiş gibi bir de patileri ile baskı uyguluyordu. Biraz daha bu pozisyonda kalmaya devam ederlerse öleceğine yemin edebilirdi.

O sırada delta yalnızca sinirle soluyor, koyu gözleriyle hırsıza bakıyordu. Tabi o an gözlerine yavaşça dolmaya başlayan turuncu ve mor parçacıklardan habersizdi.

Delta

Hırsız kitapları hala ısrarla elinde tutuyor. Salak mı bu? Birazdan neredeyse ölecek. Uyguladığım baskı sinirimle beraber gittikçe artıyor, eminim ki ağırlığım bile nefes almasını zorlamıştır. Şuan baskı uyguluyorum ve kalbini çok net hissediyorum. Biraz daha bastırırsan sıkıştığı için duracak.

"Kitapları bırak."

Ufak bir hırlamayla konuştum. Ama o kitapları tutan elini sıkılaştırdı

"Asla!"

O kadar korkuyor ki. Gözlerime baktıkça gerilimi artıyor. Hala karşı koyuyor bana, öyle mi?

"Sana bırak dedim!"

Her kelimenin üstüne basa basa söyledim. Sonlara doğru ses tonum arttı. Suratından zorlandığı belli.

"Sa- sana, kitapları, ver- vermeyeceğim!"

Bu hangi tür bir salak? Hayır meraktan soruyorum. Kitaplar için canından olmaya değer mi? Gerçi her türlü ben alıyorum onları.

Hırlayarak pençemi çıkarıp havaya kaldırdım. Son uyarımı yaptım. Tam pençemi yüzüne geçirecekken bir ses beni durdurdu.

"Delta!"

Hala hırsızın gözlerine bakıyorum. Ona bakarsam yumuşarım. Olmaz.

"Bana bak."

"..."

"BANA BAK DELTA"

Kafamı ona çevirdim. Bana dik bir duruş sergiliyor. Endişeli olduğu belli. Hayır! Yumuşama! Şu hırsızı öldür! Ama Akay?... Başlatma Akay'ına öldür şunu!

Pençemi tekrardan kaldırdım havaya.

"Sinirlisin şuan, anlıyorum. Ama insan öldüremezsin. Deltanı kontrol et!"