Kiedy go poznałam żyłam w przekonaniu, że to co o nim mówią to tylko plotki. Głupio wierzyłam, że pomimo tego wszystkiego odnajdę również spokój. Ale problem polegał na tym, że zamiast spokoju przyniósł do mojego życia ogień, który nieuchronnie miał...
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Cassie
Siedziałam właśnie w kawiarni w centrum miasta i spoglądałam na swoich przyjaciół znad kubka czarnej kawy, Leo wyglądał jakbym właśnie mu się przyznała, że wczorajszej nocy uprawiałam seks z jego ojcem, za to Olivia, miała głupkowaty uśmiech przyklejony do twarzy i co chwilę szturchała Leo mówiąc mu, żeby się rozluźnił. - Ty jesteś jakaś porąbana - rzucił w moją stronę. - Rodzina Castelli to same problemy, a ty nie dość, że wpadłaś w oko młodszemu z braci to wylądowałaś w samochodzie drugiego.
- Po pierwsze, nie wiedziałam, do czyjego samochodu wsiadam - odpowiedziałam odstawiając kubek na stolik. - Ratowałam tyłek okej? I przy tym zgubiłam telefon.
- Leo daj spokój - zaśmiała się Liv nabijając sobie na widelec kawałek jego malinowego ciasta.
- Po prostu się martwię - klepnął jej dłoń odganiając ją. - Cassie, ledwo co pozbyłaś się Charliego ze swojego życia, nie chce żeby sytuacja się powtórzyła, a ta rodzina może przynieść ci same problemy.
Leo miał rację, nie chciałam przeżyć podobnej sytuacji ponownie, Charlie był koszmarem, i dobrze o tym wiedziałam tak samo jak moi przyjaciele. - Leo przecież nie wpakowałabym się w to samo gówno ponownie - wyjaśniłam ponownie upijając łyk kawy. - ale nie dajmy się zwariować, żadne z nas nie zna ich prywatnie, i tak jak już mówiłam, ratowałam tyłek, pomógł mi i tyle, gdybym wtedy nie wsiadła do tego cholernego samochodu wylądowałabym na komisariacie i wątpię by uwierzyli, że tylko tamtędy przechodziłam.
- Może masz rację - Leon oparł się wygodniej, całkowicie pozwalając Olivii na zjedzenie jego ciasta. - Ale pamiętaj masz być ostrożna. - pokiwałam głową z uśmiechem.
- A ja muszę zapytać bo chyba nie wytrzymam - Liv z pełną buzią zwróciła się do mnie. - przystojny jest? - zapytała ledwo co się przy tym nie opluwając. - No ten Aiden.
Wspomnieniami wróciłam do pierwszej nocy gdy go widziałam mimo iż tylko z daleka, miał kaptur na głowie i ledwo widziałam jego twarz. - jest wysoki - zaczęłam opowiadać skupiając się na swojej kawie. - jest umięśniony ale nie przesadnie czarne włosy, tatuaże, ciągnął mu się od palców po szyję i kark, ma ładny akcent - przypomniało mi się jak pierwszy raz zwrócił się do Matteo po włosku na tamtym parkingu.
- Czyli jest cholernie przystojny - rozmarzyła się Olivia. - I jest totalnie w twoim typie.
Miała rację, zawsze podobali mi się wytatuowani faceci, z ciemnymi włosami z zarysowaną szczęką i ładnym ciałem i Aiden Castelli był totalnie w moim typie, ale wolałabym poparzyć gardło gorącą kawą niż to przyznać. - Daj spokój - zaśmiałam się. - ktoś taki jak on mógłby mieć każdą. Właśnie jutro po pracy muszę jechać kupić telefon, prawdopodobnie wypadł mi na tym parkingu ale nie znalazłam go tam. - zmieniłam temat przypominając sobie jak dzisiejszego ranka przeszukiwałam parking w poszukiwaniu urządzenia.
