Kiedy go poznałam żyłam w przekonaniu, że to co o nim mówią to tylko plotki. Głupio wierzyłam, że pomimo tego wszystkiego odnajdę również spokój. Ale problem polegał na tym, że zamiast spokoju przyniósł do mojego życia ogień, który nieuchronnie miał...
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Cassie
Od wyścigu minęły dwa dni a ja czułam się jakbym popełniła największy błąd w życiu, i nie chodziło mi już o wzięcie udziału w wyścigu. Moim błędem było obściskiwanie się w tym cholernym lesie. Był to pierwszy raz kiedy pozwoliłam sobie, żeby jakiś mężczyzna dotknął mnie odkąd rozstałam się z Charliem. Oczywiście Olivia dowiedziała się wszystkiego jeszcze tej samej nocy, Matteo przywiózł ją do mojego mieszkania. Gdy tylko na mnie spojrzała, wiedziała, że coś było nie tak, i pomimo tego, że powiedziałam sobie, że nikomu o tym nie wspomnę, po kilku minutach nie wytrzymałam i wygadałam się przyjaciółce, która oczywiście była zadowolona z takiego obrotu spraw. Przez dobre pół godziny mówiła, jak bardzo pasujemy do siebie z Aidenem i że Matteo również to zauważył. I to nie tak, że nie chciałam dopuszczać do siebie żadnego mężczyzny, nie musiałam przecież wchodzić z nim w jakąkolwiek relację mogłam to potraktować jako jednorazowy wybryk, zakładam, że dla niego to również nie znaczyło nie wiadomo czego. Daliśmy upust swoim emocjom i tyle.
Przez te dwa dni nie chodziłam do pracy, zadzwoniłam kłamiąc, że źle się czuję. Potrzebowałam ochłonąć, chociaż zdawałam sobie sprawę, że przeżywam wszystko milion razy bardziej, i w moim umyślę panował bałagan to wolałam jednak przez te dwa dni zamknąć się w swoim mieszkaniu.
Ale wreszcie przyszedł ten moment gdy musiałam podnieść się z wygodnego łóżka i ruszyć na wieczorną zmianę. Patrzyłam na swoje odbicie w lustrze, próbując odnaleźć w sobie dawną pewność siebie. Ale jej nie odnalazłam w odbiciu za to dostrzegłam jak strasznie trzęsły mi się dłonie, i na nic były moje próby uspokojenia ich. Wzięłam szybki prysznic, pozwalając ciepłej wodzie zmyć z siebie resztki niepokoju, temperatura wody działała na mnie kojąco i gdybym tylko mogła najprawdopodobniej zostałabym pod tym prysznicem do rana.
Ale nie mogłam, musiałam się ogarnąć i zdać sobie sprawę, że nic takiego się nie stało i powinnam przestać zachowywać się jak rozchwiana emocjonalnie nastolatka. Do pracy dotarłam równo o 17 i niemal od razu wyłączyłam wszystkie swoje myśli skupiając się tylko na niej. Tego wieczoru mieliśmy naprawdę spory ruch więc latałam ciągle między barem a stolikami, i pomimo panującego w moim umyśle huraganu, wymuszałam na swojej twarzy sztuczny uśmiech. Tuż przed zamknięciem zdałam sobie sprawę jak bardzo bolały mnie nogi, oczy stawały się cięższe od zmęczenia a ja wiedziałam, że jak szybko pochłonie mnie sen gdy tylko dotrę do domu.
- Cassie? - Jonah wychylił się zza drzwi prowadzących do kuchni i próbował odszukać mnie wzrokiem, właśnie wycierałam ostatni stolik i miałam zamiar przeliczyć kasę.
- Tak? - zapytałam, ostatni raz przetarłam stolik po czym udałam się w stronę baru.
- Możesz lecieć do domu, ja dziś zamknę - poinformował, posyłając mi lekki uśmiech.
- To ja dziś zamykam.
- Wracaj do domu, wyglądasz jakbyś nie spała od kilku dni, a dla mnie to naprawdę nie jest problem - Zamknięcie wiązało się z tym, że wychodziło się stąd dobrą godzinę po. Trzeba było przeliczyć pieniądze, przygotować raport, umyć podłogi i pomimo, że nie miałam na to wszystko siły byłam gotowa to zrobić.
