Bütün şehire korku salmış bir seri katil. Ve o seri katilin kitabını yazan bir kız.
Adel lise son öğrencisi sessiz, içine kapanık ve zorbalanan bir kızdı. Polis olan ablası ile beraber yalnız yaşayan Adel son yıllarda sürekli dilden dile gezen seri...
Yeni Bölüm! Bugün bir bölüm daha yayımlarım, hatta belki zaman kalırsa onun ardından bir bölüm daha hazırlar ve yayımlarım. Sonuçta hafta sonundayız ve oldukça zamanım var. Eğer yazamazsam da size bildiririm zaten aşklarım merak etmeyin!💗
Öncelikle şunu merak ediyorum, kitabın konusu gerçekten hoşunuza gitti mi ve konunun şurasını değiştirseydik daha iyi olurdu dediğiniz bir yer var mı? Size göre hareket etmek istiyorum çünkü sonuçta sizin okuduğunuz bir hikaye ve sizin düşünceleriniz benim için gerçekten önemli.
Neyse çok uzatmayacağım.
Vote ve yorumlarınızı bekliyorum!❤️
İyi okumalar...
~DianaLovely
🫀🪽
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
~Aralık "Gecesini tanımadığım bir şehrin sabahına benziyorsun."
🫀🪽
17.BÖLÜM "VAHŞETİN FİLMİ"
Canı yanan kimse adalet istemez derler. Belli, onun canı yanmış ve adalet istemiyor. Kendi adaletini kendi baştan oluşturuyor ve bundan oldukça memnun. Aralık denen bir katil var, bilir misiniz? Acımaz, acıtır. Üzülmez, üzer. Vicdanı yoktur, vicdansızları yok eder. Kalbi yoktur, kalplerin durmasını sağlar. Korkusu yoktu, korkutur...
İşte Aralık'ın tanımı tam olarak bu bence. Ya da daha yazamadığım birçok şey var. Eminim vardır. Çünkü onu anlatmaya kelimeler yetmez. O vahşetin bir tablosudur ve bu tablonun ardındaki gizem asla çözülememiştir.
Kimse de çözmeye kalkışmamıştır zaten. Çünkü etrafa korku salan bir tablonun gizemi neden araştırılmak istensin ki?
Ophelia buna güldü çünkü korkusuna rağmen onu araştırmaya devam edecekti. Korkusuz korkak mı denirdi buna?
&
Gözlerim karşımda oynayan filmde, aklım ise hemen yanımda oturan Aralık'taydı. Çünkü fazlasıyla yakınıma oturmuştu ve nefes seslerini bile duyabiliyordum. Diğer yanımda ise Peri oturuyordu. Aralık'ın kolundaki saatten gördüğüm kadarıyla saat çoktan on bir olmuştu ve epey geçti. Karşımdaki film vahşet içeren bir katil filmiydi ve öldürme sahnelerinde sansür yoktu. Her şey o kadar açıktı ki bu sadece yüzümü buruşturmama neden oluyordu.
Bunu kanlı canlı görmeme rağmen hâlâ alışabilmiş değildim çünkü daha her şey o kadar yeniydi ki... buna kesinlikle çok çabuk alışamayacaktım. Bu kolay bir şey değildi. Bu ölümdü, bu dehşetti, bu vahşetti, kandı... Ben bunlara asla alışık değildim ve zorlanacaktım.
