Bütün şehire korku salmış bir seri katil. Ve o seri katilin kitabını yazan bir kız.
Adel lise son öğrencisi sessiz, içine kapanık ve zorbalanan bir kızdı. Polis olan ablası ile beraber yalnız yaşayan Adel son yıllarda sürekli dilden dile gezen seri...
Yeni bölüm! Biraz gecikti bu sefer çünkü dershane bir türlü salmadı. Ama eninde sonunda attım mı attım canım dkejfkendke
Vote ve yorumlarınızı bekliyorum!❤️
İyi okumalar...
~DianaLovely
🫀🪽
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
~Aralık "Her şeyi yanlış yorumluyorsunuz, suskunluğu bile."
🫀🪽
22.BÖLÜM "KONFERANS SALONU"
Geçmişten Bilinmeyen Bir Sahne...
Küçük kızın gözleri kenarda oturan çocuğa kaydı. Yüzünün ve vücudunun birkaç yerinde yara izleri taşıyan bir çocuktu. Ama nedensizce küçük kız diğerlerinin aksine onu seviyordu. Onunla konuşmak istiyor, konuşmaya çalışıyordu ama çocuk onu hep geri tepiyordu.
Küçük kız üzgün gözlerle merdivenlerin kenarında oturan çocuğu izledi. Diğer oyun oynayan çocuklara pek bakmıyor, sadece oturup bir şeyler düşünüyordu çocuk.
Küçük kız yanına gitmek istedi ama çekindi. Yine o sert tepkileri almaktan korktu. Çünkü biliyordu, çocuk onu hiç sevmiyordu. Ya da onu kendisinden hep uzaklaştırmaya çalışıyordu. Küçük kız bunun nedenini asla anlamadı ama çocuğa olan hayranlığı da bir türlü geçmedi.
Derin bir iç çekti küçük kız. Ardından cesaretini toplayıp merdivenlerde oturan çocuğun yanına doğru ilerlemeye başladı. İlk başlarda çocuk, küçük kızı fark etmedi. Fakat daha sonra yere sürünen ayak sesleriyle kaşları çatılı bir şekilde küçük kıza dönmüştü.
Küçük kız, kaşlarını çatmasına gerilse de gülümsedi ve tam çocuğun önünde durdu. Ardından ellerini arkasında bağlayarak çekingen bir şekilde bir o yana, bir bu yana yavaş yavaş döndü. Çocuk gözlerini kızdan çekti ve tekrar yere dikti.
"Ne istiyorsun?" diye sordu küçük kıza soğuk sesiyle. Kız bu ses tonuna aldanmamayı düşündü ve heyecanlı bir şekilde konuşmaya başladı.
"Tek başına oturma, benimle oynayabilirsin. Evcilik oynarız?" dediğinde çocuğun kaşları biraz daha çatıldı ve kafasını kaldırarak küçük kızın gözlerine baktı. Küçük kız, çocuğun gözlerini gördüğü an ilk başta afalladı çünkü gözleri bir boşluktan farksızdı.
"Sence oyun oynamak istiyormuşum gibi mi?" diye sorduğunda küçük kızın dudakları büzüldü. Çünkü sesi çok sert çıkmıştı çocuğun. Küçük kız omuz silkti.
"Yalnız olmak sıkıcı, o zaman sohbet edelim." dedi ve çocuğun yanına oturdu küçük kız. Ellerini elbisenin açık bıraktığı bacaklarına sararken başını öne doğru eğdi ve çocuğa baktı.
