Bütün şehire korku salmış bir seri katil. Ve o seri katilin kitabını yazan bir kız.
Adel lise son öğrencisi sessiz, içine kapanık ve zorbalanan bir kızdı. Polis olan ablası ile beraber yalnız yaşayan Adel son yıllarda sürekli dilden dile gezen seri...
Yeni bölüm! İlk defa oruçlu oruçlu bölüm yazacağım umarım mantık hataları falan oluşmaz flwnxlenxksnsljd
Nasılsınız Aşklarım?
Vote ve yorumlarınızı bekliyorum!❤️
İyi okumalar!💗
~DianaLovely
🫀🪽
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
~Aralık "Günler bana zindan olur sen olmadıktan sonra. Ama sen olunca ölümün nefesi ensemde kalır..."
🫀🪽
38.BÖLÜM "SON GÜNLER"
Yeni kurbanlar belirlendi, yeni vahşetler hazırlandı. Korku insanlığı esir almaya devam ederken Aralık sadece gülümsedi çünkü biliyordu, insanlığın sonunu getirebilecek kendisi değildi. İnsanlığın sonunu getirebilecek asıl kişiler insanlıktan yoksunlaşmış kimselerdi. İnsanlığın sonu git gide yaklaşıyordu ama bu sefer insanlar kendi sonlarını kendileri yazıyordu ve Aralık'a sadece keyifle izlemek kalıyordu. Çünkü biliyordu, eninde sonunda o insanlarla beraber kendisi de yok olacaktı ama bu ona göre en güzel yok oluştu. Çünkü insanlar kendi yok oluşlarını yazıyordu. Üstelik ne kalem vardı ellerinde, ne de kâğıt.
Derin yaralar açıldı ve izler kaldı. İzler silinse bile yüreklerde kalmaya devam etti. Çünkü bu derin yaralar oldukça travmatikti ve silinmesi, kalpten silinmesi imkansız gibi bir şeydi. Bu derin yaraları insanlar kendileri kazıdı. Bu dehşet verici acıları, travmaları insanlar kendileri belirledi. Aralık ise açılan yaralarını diğer insanlar gibi başkalarının sarmasını beklemedi. Kendi yaralarını kendi sardı.
Korkak çocuk korkusuz bir psikopata dönüştüğünü fark edeli uzun zaman olmamıştı ama fark etmek epey zaman almıştı. Aralık gözlerini bitiş noktasına varan insanlığa çevirdi ve dudaklarını aralayıp tek bir cümle kurdu.
"Son yaklaşıyor, hiç bu kadar haz almamıştım bir şeyden."
Hayır o mutlu değildi, sadece acıyordu. Bu haz ise acısını örten tek şeydi.
&
İçimden bir ses yolun sonuna doğru adımladığımı söylüyordu. Hayır, adımladığımızı. Şu ana kadar ne olduysa Aralık hayatımdayken olmuştu. Şu ana kadar iyi bir yaşantı içerisinde olduğum söylenemezdi fakat Aralık'la karşılaştığım zamandan sonra da yaşantım iyiye gitmemişti. Onunla ne zaman karşılaştığımı bile hatırlamayacak kadar kafam karışıktı. Karanlığın içine hapsolmuştum, Aralık'ın dipsiz karanlığının içinde kayboluyordum. Bu kayboluş iyi bir kayboluş değildi ama onun içine doğru çekilmem, onun çemberine doğru çekilmem nedensizce güvende olduğumu hissettiriyordu ve en tuhafı da buydu.
