Bütün şehire korku salmış bir seri katil. Ve o seri katilin kitabını yazan bir kız.
Adel lise son öğrencisi sessiz, içine kapanık ve zorbalanan bir kızdı. Polis olan ablası ile beraber yalnız yaşayan Adel son yıllarda sürekli dilden dile gezen seri...
Yeni bölüm! Biraz gecikti ama geldi mi geldi kardeşim! Dlwmdlwnlsmwkske
Neyse hemen bölüme geçelim.
(Dilhun: Kalbi yaralı, içi kan ağlayan, büyük üzüntü içinde olan.)
Vote ve yorumlarınızı bekliyorum!❤️
İyi okumalar Aşklarım!💗
~DianaLovely
🫀🪽
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
~Aralık "Sen beni, benim sana inanmışlığımdan vurdun."
🫀🪽
34.BÖLÜM "DİLHUN"
Geçmişin geçmişte kalması herkes için daha iyiyken unutmuşluğumuzdan vurulduk.
Unuttuk sandık ama yıllar sonra her şey gün yüzüne çıkınca çaresiz kaldık. Aralık geçmişini asla unutmadı. Geçmişi için yaşadı. Geçmişi her zaman bir tokat gibi çarptı yüzüne. Çaresizliğini yaşarken bunu hiç belli etmedi.
Aralık yıllarca öldü, öldürüldü.
Zarar veren insanları öldürmüş, çok mu? Yıllarca ölüp ölüp dirildikten sonra...
&
Vücudumun titremesi hafif hafif devam ederken gözlerim dalmış bir şekilde ormandaki ağaçlara bakıyordum. Soğuk bir kayaya oturmuş, ağaçların hışırtısını dinliyor ve biraz olsun kendime gelmeye çalışıyordum.
Bedenim esen soğuk rüzgârla tekrar titrerken gözlerimi ağaçlardan çektim ve biraz ötemde toprağa oturmuş, sırtını ağacın birine yaslamış ve dalgın dalgın sigarasını içen Aralık'a baktım.
Benim için bazen acımasız bir katil -Aralık-, bazen ise iyilik meleği -Atlas- olan adamda gözlerimi kısaca gezdirdim. Eray'ın cesedini ortadan kaldırdıktan sonra ormandaki eve gelmiştik. Ediz aramızdaki soğukluk yüzünden sessizce kenarda durmaya devam ediyordu. Bizim sessizliğimiz her geçen saniye onu daha da geriyormuş gibiydi ama bir kere bile dudaklarını aralayıp da konuşmadı.
Burnumdan derin bir iç çektim ve gözlerimi toprağa çevirdim. Gördüklerim, öğrendiklerim bu gece bana epey fazla gelmişti. Midem bulanıyordu, içim ürperiyordu, kendimi o kadar kötü hissediyordum ki... bunu anlatmak çok zordu.
Bunca hayatım gerçekten bir yalan üzerine mi kuruluydu? Bildiklerim, tanıdıklarım sadece bir yalan mıydı? Ablam, o da mı gerçek değildi? Kimse gerçek değil miydi?
