Kalbime Hoş Geldin (Texting)

2.0

Ben geldim yine sjsbshsjks hoşgeldim efeniiim, siz de hoşgeldiniiiiiiz💖

Yine erkenden bir bölüm yine ben...

Heyecanlı yerde kestim diye çok kızdınız ya wbebjehxjshdkdj ama napim işin tadı o dbdbfbdhdjkd

Bölüm şarkısı: Yaşlı Amca-Yıldızlara bak

○●○●○●○●○●○

18 yıl önce

"Kerem hadi kuzeninle birlikte oyun oynayın sokakta." Kerem annesine dönerek "Oynamak istemiyorum." diyince Nazlı hanım dertli dertli içini çekti. "Oğlum hadi git bak Demir bekliyor seni. En azından oynamasan bile yanında dur. Dışarı çık."

Kerem annesinin kalbini kırmak istemediği için isteksiz bir şekilde kafasını sallayarak ayağa kalkıp Demir'in yanına gidiyordu.

Nazlı ve Defne iki kuzenlerdi fakat çocuklarının da kuzen yakınlığında olmalarını istedikleri için 'o senin kuzenin' tabirini çok kullanıyorlardı.

Nazlı hanım giden oğlunun arkasından dertli dertli bakarken Kerem çoktan evden çıkmıştı bile.

Sokağa indiğinde Demir onu kapının karşısında kocaman gülümseyerek bekliyordu. Demir'e tam zıt bir şekilde Kerem yüzü küçük bir çocuğa göre fazla ciddi ve duygusuz bir şekilde ona bakıyordu.

"Hadi gidelim kuzen!" Demir, Kerem'in elinden tutup onu parka götürürken Kerem ne kadar istemese bile peşinden ilerliyordu. Tek isteği istanbul gezilerinin hemen bitmesi ve eve gitmeleriydi.

Demir Kerem'e oynamak için ısrar etse bile Kerem istemediği için reddetmiş ve bankta oturacağını söylemişti. Demir ise en son pes ederek arkadaşlarının yanına gitmişti. Kerem onlardan yana bakmıyor ve sadece gözlerini kapatarak zamanın geçmesini bekliyordu.

"Demiy!" Heyecanlı gelen küçük bir kız çocuğunun sesi ile Kerem fark etmeden gözlerini açıp sesin geldiği yere bakmıştı bile. Saçları omuzlarına salınmış, pembe elbiseli küçük bir kız çocuğu Demir'lere doğru koşuyordu. Elinde ise kocaman bir oyuncak ev vardı.

Kerem gözlerini bu küçük kızdan ayıramıyordu ve kim olduğunu ise merak ediyordu. Banktan kulak kabarttığında kuzeninin sesini duymuştu. "Noldu Ahu?" Demir'in sesleniş biçimini duyan Kerem kendi kendine "Ahu mu?" diye sormuştu.

Ahu ismini Kerem ilk kez duymuştu o gün ve sonra bir daha hiç dilinden düşünmemişti...

"Bakiiy babaym bana oyuncay ev aldıııy!" Ahu elindeki evi yere bırakıp arkadaşlarına gösterirken iki gamzesini de sergileyerek gülüyordu. Kerem küçük kızı izlerken birden kendini gülümseyerek bulmuştu. Bunu biri görse çok tuhafına giderdi çünkü Kerem'i annesi bile babasının cenazesinden sonra gülerken görmemişti.

Bu küçük kız Kerem'in içinde çok değişik bir etki yaratmıştı. "Papatya, bak güzel mi? Sana alayım mı? Ben büyüyünce çok zengin olup sana gerçeğini alıcam." Demir'in ona söylediği şeyle Papatya gülümseyerek "Çok güzey." demişti.

Demir gülümseyerek ayağa kalktığında yanlışlıkla ayağı takılmış ve oyuncak evin üstüne düşmüştü. Daha yeni gözleri ışık ile parlayan küçük kız birden dolu dolu gözleri ile ağlamaya başlamıştı. Demir ne yapacağını bilemez şekilde bir eve bir kıza bakarken "Ağlama Ahu nolur." diye küçük kıza durmadan sesleniyordu.