Kalbime Hoş Geldin (Texting)

3.7

Ben geldimm. Selamunaleykümm, hoşgeldiniz🌸

O güzel parmaklarınız yanlışlıkla oy tuşuna çarpabilir kdbwjxbdkx yorum felan da yaparsa yani no problem.

Bölüm şarkısı: Hemsaye-Fısıltı

○●○●○●○●○●○●○

"Kerem bavullar!" Seslendiğimde odadan gelen hışırtı ile gülümsedim. Banyoda şalımı yaparken bavulları taşıma işini Kerem'e kilitlemiş, mutlu mutlu iğnelerimi takıyordum.

"Güzelim biz bu kadar şeyi ne zaman aldık?" Kerem'e gülerken banyodan çıkıp bavullara baktım. Cidden tek bavul ile geldiğimiz Roma'dan üç bavul ile ayrılıyorduk...

Çünkü Kerem gördüğü her şeyi "Bu sana çok yakışır." diye almıştı...

"Ağır mı hayatım?" Sorum ile 'ciddi misin?' der gibi bakıyordu. "Hatırlatırım güzel hanımefendi, ben üsteğmenim. Benim için bu hafif kalır aksine. Ama bavullar benim kadar güçlü olmadığı için her an patlayacak gibi duruyorlar." Kendini övmesini göz ardı ederek bavullara baktığımda gerçekten dolu dolu olduğunu gördüm.

"Bir şey olmaz inşaAllah ya..." Sesimdeki eminsizliği duyan Kerem telefonunu çıkardı. Bir arama yaptığında bende yerde oturur gibi bir pozisyonda bavulları inceliyordum. Bir sürü bavulumuz var artık.

"Tamamdır." Gözlerimi bavullardan ona kaldırdığımda sorgulayıcı bakışlarım ile tebessüm edip bana doğru eğildi. Anlımdan öperken bir eliyle elimi tutarak beni ayağa kaldırmıştı.

"Resepsiyondan rica ettim. Bir bavul getireceklermiş." Yatağa oturduğumuzda dudağımı büzerek ona baktım. "Bir sürü masraf yaptık ya." Eli daha yeni yaptığım şala gidip şalı düzeltirken "Her şey tam olsun istiyorum demiştim sana." diyerek gözlerini gözlerime çıkardı.

"Hiç gidesim yok biliyor musun?" Yaramaz bir çocuk edasında konuşurken onun bu hâline gülüp "Oldu biz kalkalım artık." demem ile gülerek beni göğsüne çekti.

"Varlığın varlığıma huzur sebebi." Bir yandan fısıldarken diğer yandan şalımın üstüne öpücük kondurmuştu.

"Varlığın varlığıma huzur sebebi." Onu taklid ettiğimde hayran olduğum o kısık kahkahalarından birini atmıştı. "Burnunu ısırasım geldi yine." Gözlerimi kocaman açarak ellerimi istemsizce burnuma götürdüğümde aşina olduğu kahkahası ile eğilerek yüzünü yüzümün hizzasına getirdi. "Korkma yemem."

Yüzümü buruşturup "Hı hı, gördüm." diye huysuzca mırıldanınca inen ellerim ile burnuma minik bir öpücük kondurdu. Çalan kapı ile geri çekilirken yüzünden üzüntüsü okunuyordu. "Gitme zamanı gelmiş demek ki."

İç çekerek gelen adamdan aldığı bavulu doldurmuş ve benim çıkmam ile ellerindeki ikişer bavullar ile peşimden gelmişti. Bana, inatlaşmama rağmen, sadece el bagajımızı vermiş ve tüm bavulları kendisi taşımıştı. Zorlanacağını düşünmüştüm fakat sanki boş bavul taşıyormuş gibi rahat hareket ediyordu.

Uçağa zamanında yetişip ilerlerken son kez Roma'da gezindi gözlerim. İtalya'ya veda vaktimiz gelmişti. Ama ne olursa olsun burada biriktirdiğimiz her güzel anı, hep bizimle olacaktı.

Uçaktaki yerlerimizi aldığımızda kulağımda hissettiğim baskı ile gözlerimi çevirdim. Kerem kulaklığının tekini bana takıp telefondan şarkı açmıştı. Çalan şarkı ile gülümseyerek onu izledim.