Sevdiğiniz adam cezaevine girdiği için sizi terk etseydi ne yapardınız?
Onu beklemek ister miydiniz?
Belki beklerdiniz fakat Ali beni artık sevmediği için terk etmiş ve cezaevine girmişti. O bir katildi hemde iki çocuğun babasının katili . "Sev sevd...
"Ne çıkar yanımda olmasan Kalbim senden ibaret değil mi? Uzaktan sevmek zor demişsin Etme sevdam Görmeden sevmek ibadet değil mi?" Cemal Süreya
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Yıldıza basmayı ve yorum yapmayı unutmayalım)
🌙
Kalbim bilmem kaçıncı kez göğüs kafesime sıkışıyordu. Ali yoktu. Ali gitmişti. Elinin sıcaklığı hala avuç içimdeydi. Orayı göğsüme bastırıp onun ameliyathaneden çıkmasını bekliyordum. Çıkacaktı ve o bıraktığı sıcaklığın yerini elleri alacaktı.
Gözüm kimseyi görmese de kalabalıktan herkesin burada olduğunu anlayabiliyordum. Yaklaşık bir saattir duvarın dibine çökmüş dua ediyordum. Teyzem ve kızlar iki yanıma dizilmişler benden farksız halde oturuyorlardı. Handan hanım bilmem kaçıncı sakinleştiricisini aldığı için derin bir uykudaydı. Kemal abi koridorlara sığamıyordu, Gül abla ve Suna abla desem ikisi de perişan haldeydi.
İzel abi Kemal abiye destek oluyor, Cesur ve Polat çaresizce oturmuş bekliyorlardı. Herkes sessizdi. Ameliyathanenin kapısı açıldığında teyzem ve Leylan'ın kolundan destek alarak ayaklandım. Herkes doktorun başına toplandığında bir şey demesini bekledim. Elim kalbimdeydi, atıyor muydu?. Attığını hissetmiyordum.
"Zorlu bir ameliyat oldu" diye başladı söze "Kurşun kalbine çok yakın bir yere isabet etmiş, biz gerekli tüm müdahaleleri yaptık gerisi hastamızın dirayetine kaldı". Nefes alış verişlerim hızlandı. "Kardeşim yaşayacak ama dimi?" dedi Suna abla yanında duran Ömer abiden destek alarak. Ellerim titriyordu, vereceği cevaptan ölesiye korkuyordum. "Bu tip yaralanmalarda elimizden geleni yapıp gerisini hastanın dirayetine bırakıyoruz. Siz yine de her şeye hazırlıklı olun".
Gözlerimin önü nasıl karardıysa kendimi boşluğa bıraktım. Uyandığımda sadece her şeyin bir rüya olmasını diledim ama olmadı. Ali hala yanımızda değildi. Yoğun bakıma almışlardı, hiçbirimiz göremiyorduk. Dün geceden beri herkes bir köşeye geçmiş yarım yamalak uyumuştu. Kolumda ki serumu çıkardıklarında döndüğüm yere geri geldim. Sandalyelerden birine oturup herkes gibi beklemeye başladım.
"Kız iyiyimiş" dedi Kemal abi sessiz bir tonda Gül ablaya bakarak."Beter olsun her şey onun yüzünden başımıza geldi" dedi Gül abla nefretini kusarak. Handan hanım hala sakinleştirici ile uyutuluyordu. Ellerimi başıma koyup tek çarem olan duaları etmeye başladım. Omzuna dokunan el "Ayşin hadi bir şeyler ye kızım" dedi. Teyzeme bakmadan olumsuz anlamda başımı salladım.
"Bir yudum su iç bari" dedi elinde ki şişeyi yanıma oturup dudaklarıma yaklaştırarak. İki yudum zorla içtikten sonra başımı çevirdim. Yoğun bakım ünitesinden doktor çıktığında zar zor ayaklanıp herkes gibi doktorun yanına gittim. "Ali iyi mi?" dedim bir umut. İyi olsun Allahım ne olur....
