Sevdiğiniz adam cezaevine girdiği için sizi terk etseydi ne yapardınız?
Onu beklemek ister miydiniz?
Belki beklerdiniz fakat Ali beni artık sevmediği için terk etmiş ve cezaevine girmişti. O bir katildi hemde iki çocuğun babasının katili . "Sev sevd...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Son kez keyifle okursunuz inşallah veda kısmı en sonda💘
🌙
6 yıl sonrası...
İnsan evleneceği kişiyi hisseder demişler. Ben ise Ali'yi ilk gördüğümde onun için atan kalbimi görmezden gelmiştim. O beni bırakıp gittiğinde asla dönmez sanmış hala onun için atan kalbimi yine görmezden gelmiştim. Döndüğü ilk gün o tamirhanenin kapısında yıllar sonra göz göze geldiğimizde de onun için atan kalbimi görmezden gelmiştim. Şimdi ise Ali'yi değil görmezden gelmek, onu görebileceğim her an doya doya yüzüne bakmak istiyordum.
O hala aynıydı. Geçen altı senede tek değişen şey saçlarına ve sakallarına yer yer inmiş beyazlıklardı. Derttendi, kederdi belki yaşanılanlardandı ama o bunu önemsemiyordu. Yaşlarımızın bize getirdikleri olgunluk bizi zamanla daha sakinleştirmişti. Muğla'ya taşındığımızdan beri hayatımız belli bir düzende ilerliyordu. Ali ve Kemal abi İstanbul'da mobilya ihracatı fabrikalarını kurmuşlardı. Ali fabrika ilk kurulduğu günlerde sık sık İstanbul'a gidiyor bazen bizi de getiriyordu biz de bu sebeple sevdiklerimizi sık sık görmüş oluyorduk. Son bir yıldır fabrika düzene girdiği için bizim de gidip gelmelerimiz azalmıştı.
"Aslan oğlum benim"
Ali oğlumuz Ali Asafı hep aslan oğlum diyerek seviyordu. Asaf buna o kadar çok alışmıştı ki benim de öyle söylememi istiyordu. Onu kırmıyordum tabi, kıramazdım da kendisi tam bir anne aşığıydı. Beş yaşının ona getirdiği tatlılığı sonuna kadar taşıyordu, tombul elleri ve yanakları, simsiyah saçları kapkara çekik gözleri ve esmer teni gittikçe daha da çok Ali'yi andırıyordu.
"Baba havuza da gideceğiz değil mi"
"Gideceğiz aslan oğlum benim"
"Anne de gelecek dimi bizimle"
"Gelecek tabi" dedi Ali bana doya doya bakıp "Annesiz olur mu hiç? Olmaz"
Asaf akşamın bu saati havuza gidelim diye tutturduğu için çareyi küveti doldurmakta bulmuştuk. Buda onun son derece hoşuna gitmişti. Ali ve ben küvetin önünde onları izlerken Asaf tatlı sesiyle konuştu "Baba Mevsim de bizimle gelsin mi havuza?"
Mevsim, En güzel Mevsimimiz...Biricik kızımız.
"Gelecek tabi ki sen ona yüzmeyi öğreteceksin" Mevsimin kollarından tutup dengede durmasını sağlıyordum. Henüz daha 1 yaşındaydı. Hayatımıza plansız bir girişi yoktu. Ali ile Asafa bir kardeş yapmak istemiştik ve yukarıda Allah vardı ki içimden hep bir kız çocuğu geçmişti. Asaf büyüyünce ona abilik yapsın onu korusun kollasın istemiştim. Şükür ki Allah bize Mevsimimizi vermişti. "Benim güzel kızım suyu çok mu seviyormuş" Mevsimi suyun içinde tutup kaldırdıkça öyle hoşuna gidiyordu ki kahkahaları banyoyu sarmıştı. Asafın bana yakın olan kolunu tutup sıkı bir öpücük bıraktım "Abisi ona çok güzel yüzme öğretecek"
