Recreation | bxb | reenkarnasyon

4🎡Necdet Abi Kaçınılmazdı

stajdan bölüm atıyorum yorum duasıyla

4| Necdet Abi Kaçınılmazdı

"Bir çay iki de oralet yolla bize Hakan." diye bağırdı adam içeriye doğru. Ardından bir elini benim omzuma diğerini Eray'ın omzuna atıp sıktı. "Ee nasılsınız gençler?"

Okul çıkışı eve yürürken bu adama yakalanmış, ısrarlarına dayanamayarak kahvehaneye gelmeyi kabul etmiştik. 'Tüm mahalleli burada olur, tanışırsınız. Hepsi çok iyi adamlardır, akşamları maç izlemeye gelirsiniz.' gibi şeyler söylemişti yol boyu. Doğru düzgün kim olduğunu bile bilmiyordum. Babamla daha önceden tanıştıklarını öğrenebilmiştim sadece. Adının da Necdet gibi bir şey olduğunu anımsıyordum.

"İyiyiz abi nasıl olsun. Alışmaya çalışıyoruz." dedim samimi davrandığı için kırmayarak.

"Olur olur, alışırsınız." diyerek başını salladı. Sürekli gülümsüyordu. "Evle ilgili bir sorun yok değil mi, tesisat falan?"

Masaya gelen oraletini karıştırırken "Yok abi, rahatız sağ ol." dedi Eray.

Kahveye giren birkaç adamla gözlerim kapıya doğru kaydı. Hepsi genç ama ellerindeki tespihlerle kendilerini mahallenin abisi sanan tiplerden adamlardı. Öndeki ikili daha önce evimin önünde gördüğüm adamlardı. Arkalarındaki adam ise, onu ilk defa görüyordum. Esmer tenli, yakışıklı bir adamdı. Hafif uzattığı sakalları yüzünde sırıtmamıştı. Boyu oldukça uzundu. Benden en az 20cm uzun olduğuna emindim. Üzerinde beyaz gömlek siyah kumaş pantolon vardı. Elindeki tespihi sallarken etrafına göz gezdiriyordu. Ona uzun süre bakmış olmalıyım ki gözleri benim üzerimde durdu. Dudağımı ıslatıp yutkundum ve önüme döndüm. Böyle yakışıklı adamları görünce, ergenlikten olsa gerek aklıma kötü şeyler geliyordu. Bakir bedenim böyle şeyleri kaldıramıyordu maalesef.

Derken Necdet abi olduğu yerde dikleşip elini kaldırdı hafifçe. Bana bakan adamın gözleri bir anlığına Necdet abiye kaysa da daha sonra gözlerimin içine bakarak bizim masaya kadar yürümüştü. "Selamın aleyküm." deyip yanımdaki sandalyeyi geçip oturdu. Hemen ardından diğerleri de arka masaya oturmuştu.

"Nasılsın oğlum, annen nasıl?" dedi Necdet abi.

Başını sallayıp "İyiler abi çok şükür." dedi. Kalın sesi çok tahrik ediciydi be amına koyayım. Eğer Güray olsaydım ve yine eşcinsel olsaydım şu an bu adamın dizlerinin üzerinde oturuyor olurdum.

Necdet abi omzumu tekrar sıkıp -omzumdan ne istiyordu bilmiyordum- "Bu gençler de mahalleye yeni taşınan ailenin çocukları. Aşağı sokaktaki okula başladılar." dedi.

Adam önce Eray'a sonra da uzun uzun bana bakmıştı. İfadesiz gözlerim koyu kahvelerini izlerken "Hoşgelmişler Necdet abi." dedi sakin ses tonuyla.

"Bu abiniz, hem bu kahvehanenin hem de sokağın sonundaki sanayinin sahibi. Tüm mahalleli sever sayar, abinizle aranızı iyi tutun." diyerek güldü Necdet abi Eray'a doğru. Adamlar gerçekten de mahallenin ağır abileriymiş yani.

Eray konuşmadan duramadığı için "Zengin misin sen abi?" dedi yanımdaki adama doğru. Elini masaya, çenesini de eline yaslamış ciddiyetle adama bakıyordu.

Adam başta şaşırsa da sonrasında gülüp "Durumumuz yerinde işte oğlum, çok şükür." dedi.

"Peki peki..." diye atıldı yeniden kardeşim "...sanayi işinde cidden para var mı? Yanına çırak olarak girsem iyi kazanır mıyım?"

Ben sessizce muzlu oraletimi yudumlarken "Sen paraya çok meraklısın herhalde." dedi adam.

Eline ensesine atıp gülümsedi Eray "Meraktan değil de, ihtiyaç işte abi."

Necdet abi ciddileşip Eray'a doğru eğildi endişeyle "Oğlum bir ihtiyacın olursa bana gelebilirsin biliyorsun dimi? Çekinmene gerek yok." dedi.

Küçük Emrah gibi kendini acındıran kardeşime bakıp güldüm. "Bırak abi bayılıyor o kendini acındırmaya. Gören de evde aç yatırıyoruz sanacak."

Konuşmamla beraber Eray'a bakan adamın gözleri anlayamadığım bir ifadeyle bana dönerken, Necdet abi de gülüp Eray'ın omzuna vurmuştu. "İlahi be evladım."

Bana bakan adamın bakışları yüzümde çok oyalanınca çekinmeden gözlerimi gözlerine diktim. Koyu kahveleriyle uzun süre bakışmama rağmen ağzını açıp tek kelime etmemişti. Masada uzun süre sadece Necdet abi Eray ve benim konuşmalarımız dönmüştü. Hava kararmak üzereyken adam "Ben bir dükkana uğrayacağım abi, cümleten iyi akşamlar size de." diyerek ayağa kalktı.

Bizim masa dahil kahvehanedeki çoğu masa karşılık vermişti. Adamın gidişiyle Necdet abi bize doğru eğilip "Bu adamın gözüne iyi görünmeye çalışın. Karan çok iyi çocuktur, çok yardımsever eli de cömert biridir. Bir yanlışınız olmasın. Yanında halinize hareketlerinize dikkat edin, tamam mı?" diye uyardı.

Ben başımı sallarken Eray "Kim ki bu adam?" diye sordu.

Necdet abi iç çekip "Nasıl anlatayım ki oğlum size..." dedi "...mahallenin abisiymiş gibi düşünün. Küçüğünden büyüğüne herkes sever sayar. Yanlışınız olmasın diye diyorum. Karan çok iyi çocuktur ama tersi de pistir."

Amaaan bize ne amına koyayım.

.

eser
18.5 yasında
1.71 - 66kg

karan
26 yasında
1.92 - 84kg