Recreation | bxb | reenkarnasyon

46🎡Günlük Kaçınılmazdı

önceki bölüm cok az okunmus uzun zamandır burda olmadığım icin sanırım🥹

neyse halledicez
bol bol yorum bekliyorum🫶🏻

46| Günlük Kaçınılmazdı

"Bu ne?" dedim kucağında duran kutuya bakarak. Daha sonra anımsamış olacağım ki kaşlarım çatılmış "Babaannenin kutusu..." demiştim.

Bir de bu mesele vardı. Karan'a bundan bahsetmemiştim. Her şey üst üste gelmiş doğru düzgün detaylıca konuşamamıştık.

"Evet. Nedense biraz daha okumak istedim yazdıklarını. Madem içiyoruz, değsin diye düşündüm." dedi kahvelerini benden kaçırarak.

Kutuyu açmak üzereydi ki elimi elinin üzerine koyarak durdurdum onu. Başını kaldırdığında gözlerini kaçıran bu sefer ben olmuştum. "Biraz konuşalım mı öncesinde?"

Anında çatıldı kaşları. "Ne konuşacağız?"

Elindeki kutuyu alıp kendi kucağıma koydum. Parmağımla kutunun üzerinde daireler çizerken gözlerimi sahilde gezdiriyordum. Yine Karan'ın arabasıyla sahile gelmiş, bagajda denize doğru oturmuştuk. "Hani ben reenkarne oldum ya..." deyip gözlerimi kahvelerine çevirdim. Sessizce başını sallayarak onayladı beni. O kadar masum duruyordu ki karşımda şu an. Saatlerce öpüp ısırmak istiyordum. Elimi yanağına çıkartıp sakallarının üzerinde dolaştırdım parmaklarımı. "...Güray'dan öncesi de varmış."

Elimin üzerine yerleştireceği eli havada donakaldı bakışları gibi. "Nasıl yani?"

"Güray'dan önce başka bir hayatım varmış. Kısa bir süre önce onu da hatırladım."

Eli elimin üzerine yerleşti. "Nasıl yani? Kimmişsin?"

"Nazife." dedim sesimi kısık tutarak. "70'lerde öldü. Üniversite öğrencisiydi, edebiyat okuyordu. Çalışkan, başarılı, çok güzel bir kadındı. Karşı komşusuna aşıktı."

Karan yutkunup tekel poşetinden bir bira çıkardı. Saniyeler içinde birayı açıp dudaklarına götürdü. Onun gibi bende poşetin içinden bir bira çıkartıp denizi izlerken yudumladım. Birkaç dakikalık sessizliğimizi bozdu. "Ee olayı ne bu kadının?"

Kıyıya vuran dalgalardan gözlerimi ayıramamıştım. "Aşık olduğu kadın da Nazife'ye aşık oldu. Nazife ne kadar düzgün ve safsa, sevdiği kadın o kadar zıttı Nazife'ye. Bambaşka kişiliklere, tarzlara sahiptiler. Ama önce arkadaş oldular, sonra da sevgili." Elimdeki birayı bırakıp kucağımda duran kutunun kapağını araladım. Türkan'ın Nazife'ye etek giydirip çektiği fotoğrafı aldım elime. "Bir gün Nazife onun evine gitmişti. Sevdiği kızın eteğini giydi, çünkü ona babasının böyle giyinmesine izin vermediğini söylemişti. Ardından fotoğrafçı olan o kadar beğendi ki Nazife'yi... Hemen kamerasını eline alıp fotoğrafını çekti."

Başımı Karan'a çevirdiğimde aralık dudakları ve şaşkınlık içinde bakan gözleriyle elimdeki fotoğrafa kilitlendiğini gördüm. Anlıyordu. "Nazife... o-o mu?"

Dudaklarımı ıslatıp başımı salladım. İkisinin beraber olduğu bir fotoğrafı elime alıp "Türkan hayatı boyunca kimseye sarılmamıştı. Bunu ilk söylediğinde Nazife inanmamıştı ama onunla zaman geçirdikçe emin olmuştu. Gerçekten Türkan hiç birine sarılmamıştı. Nazife bu yüzden hep ona sarılmak, o sıcaklığı hissettirmek istemişti ama Türkan'ın ona o öldükten sonra ağlayarak sarılacağını hiç düşünmemişti." dedim uzun uzun, bir hikaye anlatıyormuşcasına. Biraz soluklanıp biramdan bir yudum aldım ve devam ettim. "Nazife araba kazasında öldü. Tıpkı Güray gibi. Ve ölmeden önce Güray'ın adını söylemeye çalıştı. Öleceği gün tahminimce Güray'ı öğrenmişti. Tıpkı bende olduğu gibi. Güray'da öleceği gün beni rüyasında görmüştü."