GüvNes / One Shots

Hastane

2. aşkı mesleğiydi onun. Çocukluğundan beri babası gibi doktor olmak istemişti. O beyaz önlükle hastane koridorlarında iyileştirilmeyi bekleyen hastalarına doğru koşturmayı hayal etmişti. Can kurtarmayı, cana dokunmayı, sevenin ömrünü sevdiğine bağışlamayı dilemişti. Ve şimdi oradaydı. Stajyer doktor olarak koşturuyordu hastanede hastalar için. Birkaç yıl sonra tamamen tıp fakültesini bitirip mesleğini eline alacaktı.  Bunun mutluluğunun tarifi bile yoktu.

Hastanenin koridorunda duvara yaslanmış hastalardan birinin dosyalarını incelerken "Neslihan.." diye seslendi birisi. Başını dosyadan kaldırdığında koridorun sonunda kendisine seslenenin hastanenin en iyi doktorlarından biri olan ve kendisinin yanında staj yaptığı Elif hocası olduğunu gördü. Hızlı adımlarıyla hocasının yanına gitti.

"Buyrun hocam.."

"Ne yapıyorsun bakalım?"

"Dün acile gelen bir hasta vardı da.. Onun tahlillerine bakıyordum."

"Hmm.. Aferin tatlım. Hiç şaşırtmıyorsun beni. Azmine bayılıyorum, boş durmuyorsun."

Neslihan teşekkür edercesine hafif pembeleşen yanaklarıyla gülümserken  hocası lafına devam etti.

"Yeni bir hastam var.. Ciddi bir durumda. Özel bir durum yani, sık karşılaşılmaz. Senin de vakayı görmeni isterim, bana yardımcı olur musun?"

Neslihan bu teklifi asla reddetmezdi. Bu teklifi alma şansına eriştiği için bile o an içine kelebekler dolmuştu.

"Tabii hocam, zevkle. Çok sevinirim." dedi hemen.

Hocası yürümeye başlarken "Gel bakalım.." dedi. Anlaşılan hastanın odasına doğru gidiyordu. Neslihansa onu yanından takip etmeye başladı.

"Sadece sen değil bir arkadaşın daha yardımcı olacak bana. Onu da yanımda istedim senin gibi. Hastayla birlikte ilgilenmenizi, beni düzenli olarak bilgilendirmenizi istiyorum. İkinize güvenebilirim sadece. "

Neslihan içinden hocanın bahsettiği kişinin kim olduğunu merak ederken sessizliğini koruyarak hastanın durumunu dinliyordu. Koridorun sonuna geldiklerinde hastanın odasının kapısında durdular. Hoca son sözlerini söylerken yanlarına gelen kişiyi görüp başını çevirdi Neslihan.

"Heh Güven. Hoş geldin. Ben de tam Neslihana hastadan bahsediyordum..."

Hocanın bahsettiği kişinin Güven olduğunu anlayan Neslihan içten içe sevinse de Güveni gördüğü andan itibaren gözlerini devirmiş, kafasını çevirerek tavrını Güvene belli etmeye çalışıyordu. Bu durum Güvenin gözünden kaçmasa da bozuntuya vermeden kendisiyle konuşan hocasını dinliyordu.

"Tekrar sana da anlatmayayım biz şimdi girip hastayı birlikte görelim. Çıktıktan sonra Neslihan sana anlatır. Bu işte birliktesiniz unutmayın, tabii benim gözetimimde."

Elif hasta odasının kapısını açıp önden içeri girerken Güven dudağındaki hafif gülümsemeyi gizlemeden kendisine bakmamaya çalışan Neslihanın kulağına eğildi.

"Birlikteyiz unutma, kaçışın yok benden. Nerdeysen ordayım güzelim." diyip Elifi takip ederek odaya girdi.

Neslihan kendini tutmaya çalışsa da beceremiyordu. Gülümsememeye çalışarak dudaklarını birbirine bastırdı. Tavrını korumalıydı ama Güven karşısında ne mümkündü.

Hastayı görüp  gerekli bilgileri verdikten sonra Elif yanlarından ayrılmıştı. Neslihansa Güvenin yüzüne bile bakmadan stajyer doktorlar için ayrılan odaya yöneldi.

Girdiğinde odayı boş görmesi sevindirdi. O gün çok yorulmuştu ve şimdi biraz uzanıp dinlenmek iyi gelecekti. Koltuğa oturup ayaklarını uzatmış eline de aldığı kahvesiyle yarım saat de olsa keyif yapmaya niyetlenmişti.