GüvNes / One Shots

Veda

"Bunca yıl nefes aldığını bilişime tutunduğum bir kalpte yaşattım seni

Söyle şimdi ben o kalbi nasıl toprağa vereyim?"

Güven ilk gördüğü andan beri onu rahatsız eden ve şimdi de karanlık işlere bulaşan değil karanlık işlerin ta kendisi olduğunu öğrendiği Zafer Demirhanın ne büyüklükte bir tehlike olabileceğinden habersizdi. Neslihanın etrafında dolaştığını bildiğinden onun için endişeleniyordu. İyi olduğuna emin olmak ve onu Zafer denen adamdan uzak tutmak zorundaydı. Onu ve çocuklarını korumak zorundaydı. Annesinin yanında olup olmadığını öğrenmek için telefonunda ismini bulduğu biricik oğlu, hayatındaki her şeyi Yaman Aliyi aradı.

"Yaman.. Napıyorsun oğlum? Annen yanında mı?"

"Yok değil baba. Dışarıdayım ben. Hayırdır?"

"Hiç öyle, merak ettim de." derken oğlunun sesindeki garipliği hissetmişti Güven. Oğlunu daha yeni bulmuş olsa da kısa sürede onu çok iyi tanımıştı. Sesinde sanki gizlediği, söylemek istese de söyleyemediği şeyler saklıydı. "Sen napıyorsun iyi misin, sesin pek iyi gelmiyor?"

"İyiyim baba, bizimkilerleyiz." derken sesi titremişti çocuğun. "Baba.."

"Heh?" dedi adam söylemesini beklediği şeyi duyacağını sanarak.

"Seni çok seviyorum unutma olur mu?"

Oğlunun bu cümlesiyle gülümsemişti. Güven, cevap veremeden Yaman cümlelerine devam ediyordu.

"Bir de... Annemi sakın yalnız bırakma. Sana ihtiyacı var. Sana emanet o."

Güven bu cümleleri şu an duyuyor olmasına bir anlam verememişti. "Oğlum ne bu şimdi? Veda eder gibi. Başın falan mı belada yine. Ne işler karıştırıyorsun sen Yaman?"

Yaman babasını rahatlatmak için zoraki de olsa güldü. "Yok baba yaa.. Ne belası. İçimden geldi öyle bi an. Söyledim işte, yoksa bir şey olduğundan falan değil yani."

Adam ikna olmamış olsa da oğlunun bu cümlelerini kabullenmiş gibi gözüktü. "Peki.. Öyle olsun bakalım. Ama gözün üzerimde haberin olsun." dedi gülümseyerek.

"Eyvallah baba. Benim şimdi kapatmam gerek."

"Tamam, hadi görüşürüz." diyerek telefonun kapanışına odaklandı bir süre. İkna olmadığı içini kurcalayan bir şeyler vardı oğlunda. Yine bir şeyler karıştırıyor olduğundan emindi. Bu konunun hemen peşini bırakmaya niyeti yoktu. Bu aralar aralarından su sızmayışını da garipsediği iki numarayı buldu telefonunda. Onun da ağzını arasa iyi olacaktı.

"Alo. Alaz."

"Ne var doktor? Hayırdır?"

"Ben de aynı şeyi sana soracaktım. Hayırdır? Yaman ne karıştırıyor yine? Gariptir ki bu aralar aranızdan su sızmıyor bence sen biliyor ve hatta destekliyorsun. Öyle geliyor bana."

"Bir şey olduğu yok doktor. Abisiyle biraz abicilik oynuyoruz. Annem için yani."

"Ha abini öldürmeye çalışırken annen yoktu çünkü? Şimdi mi aklına geldi kardeş olduğunuz?"