GüvNes / One Shots

Hastane 2

Hastanede geçen o günden sonra Güvenin tüm ısrarlarıyla evlerinde kutlama yapacaklardı. Neyin kutlaması? Her şeyin... Varlıklarının, birlikteliklerinin, aşklarının ve nicesinin.
Tabii bir de o günden sonra hastanede aşklarını rahatça yaşabilmenin.

Güven hazırlıkları sürdürürken Neslihansa heyecanla ve kocaman gülümsemesiyle sevgilisinin yanına gitmek için hazırlandıktan sonra aşağı inmişti. Kapıdan çıkacağı sırada evde yankılanan gür ses salondan onu yanına çağırıyordu.

"Neslihan.."

Neslihan adını duymasıyla derin bir nefes verdi. Çaresiz, babasının yanına doğru yönlendirdi adımlarını.

"Efendim baba.."

"Nereye gidiyorsun? O adamın yanına mı? Neydi adı.. Güven denen."

Hastanede olanların babasının kulağına gideceğini ve bu konuşmanın yaşanacağını biliyordu Neslihan. Artık söyleyemeyeceği bir şey yoktu babasına. "Evet baba. Güvenin yanına gidiyorum. Sevgilimin yanına."

Eşref Ali hayal kırıklığına uğramış gibi hissettiren bir ses tonuyla girdi söze. "Demek sevgilin ha kızım? Hastanede herkesin diline düşmüşsünüz. Tüm doktorlar, hemşireler duymuş maşallah." Sesini gürleştirdi tekrar tam da bu kısımda "Eşref Ali Soysalanın kızı Neslihan Soysalan yabani stajyer doktorla sevgili diye herkes konuşuyor."

Neslihan babasının bu söylediklerine umursamazlıkla yanıt verdi. "Bana ne baba bundan. Konuşsunlar. Yalan değil ya."

Kızının umursamazlığı Eşrefin sinirlerini bozmaya başlamıştı. "Bulamadın mı başka birini Neslihan? O çocuk senin yanına yakışıyor mu?" diye çıkıştı bir anda.

"Bulmak mı? Aşk öyle bir şey mi senin gözünde? Ayrıca evet, gayet de yakışıyor baba. İnan Güven bana çok yakışıyor." dedi kendinden emin o güçlü ses tonuyla.

"Neslihan.. Bak. 2 günlük heves için Soysalan soyadına yakışmayan birini yanında dolaştırma kızım."

Neslihan sinirleniyordu. Babasının durumu bu kadar küçümsemesi ve umrunda olan tek şeyin itibarı olduğunu görmesi sinirlerini bozuyordu.

"2 günlük heves mi? Nerden biliyorsun heves olduğunu baba. Ben Güveni çok seviyorum, o da beni. Hep de öyle olacak." dedi karşısındaki adama aşkıyla âdeta meydan okuyarak.

Alay eder bir gülümseme yerleşti bu sefer adamın yüzüne. "Evleneceksin yani onunla.."

Hiç düşünmeden yanıt verdi babasına. "Evet. Şimdi değil ama ilerde evet. Ömrümü onunla geçirmek istiyorum çünkü ben."

Evlilik teklifini Güvenin yapması gerekirdi ve o bunu istiyor muydu bilmiyordu Neslihan. Ama Güvenin onu ne kadar sevdiğini ve ömrü boyunca bırakmayacağını da biliyordu. Evlilik de bu demek değil miydi?

Kızının bu soruya bu kadar net cevap veriyor olması Eşrefi iyice sinirlendirmişti.

"Yetimhanede büyümüş aile terbiyesi ne bilmeyen bir adamı mı getireceksin bana damat diye? Ben ona mı emanet edeceğim Soysalan varlığını? Delirdin mi sen Neslihan?" diye bağırıyordu kızına.

Neslihan da aynı şiddetle karşılık verdi babasına. "Delirmedim baba âşık oldum. Hem de çok." diyip durdu. Gözlerine yaşların dolduğunu hissediyordu. Bu yaşların sebebi aşkın mutluluğundan mıydı yoksa babasının sözlerinin canını acıtmaya başlamasından mı bilmiyordu. "Ayrıca Soysalanlığını değil beni, kızını emanet edeceksin Güvene. Ve merak etme beni bebek gibi seviyor, saçımın bir tek teli için dünyayı yakacak kadar çok seviyor."