Kayıp Prenses:ALÇİN

22. BÖLÜM

10.bin olmamıza özel bir bölüm olsun

Satır aralarını yorumlarızla doldurmayı unutmayın.

Yukarıda ki şarkı ile okuyabilirsiniz.

İyi okumalar canlarım❣

                                   🌻

Galiba kendimi boşlukta hissetmiyordum. Çünkü etrafımda ki bütün sesleri işitiyordum. Evet bilincim açıktı. Ve bu gerçekten berbat bir histi. Etrafımdaki her şeyi duyuyur ancak hiç bir şey yapamıyordum. Felç geçirmiş gibi hissediyordum.

"Kızım iki dakika seni yalnız bırakıyoruz olana bak." Rubaha küfretmek istiyordum. Bana yardım etmeyi düşünüyor muydu?

"Kız kalksana ne oldu" 

Elinin körü oldu salak demek vardı şimdi...

"Lan kafan kanıyor"  dediğinde sinirden kahkaha atabilirdim.

Bana yardım etmeyi düşünüyor muydu. Hayır yani başım da acıyordu. Sesleri duyduğum yetmiyormuş gibi başımın acısını da hissediyordum. Rubah Davin diye bağırırarak odadan çıktığını anladım. Salak mıydı bu hayvan? Hayır yani Davin onu anlayamıyordu da.

Başıma bir keskin ağrı geldiğinde inleyememiştim bile .Nasıl boktan bir durumdaydım ben böyle. Kapının hızla açılma sesini duyduğumda Rubahın ne yapmış etmiş Davini buraya getirdiğini anlamıştım. Düşüncelerimi doğrulamak ister gibi Davinin

"Banu" diye telaşlı sesini duyunca içim az da olsa rahatladı. Ta ki şu anda bir bornozla karşısında olduğumu hatırlayana kadar.

 Lan mal Lavinya insan bir iç çamaşırıda olsa giyer lan. 

Ya havlu düştüyse. 

Yok canım düşse hissederdim. 

Peki ya açıldıysa? 

Nanayı yedik o zaman.

Davini elini başımda hissedince  düşüncelerimden uzaklaştım. 

"Hayır hayır" diyen sesi tamamen korkuyla doluydu. 

Öyle adamın başını aklından alırım işte.

Kendi kendime içimden kıkırdadım.

Bacaklarımda ellerini hissetikten bir kaç saniye sonra havalandığımı hissettim. Üstümde sadece bir bornoz varken bu pek iyi bir fikir değildi. Davin sanki içimden geçenleri duyuyormuş gibi bir eliyle bornozun yakasından tutup açılmasını engelleyince derin bir nefes almak istedim.

Davinin sıcak eli ıslak vücuduma değdiğinde bir kaç küfür ettiğini duydum. Ve bir kaç saniye sonra vücumda battaniye gibi sıcak bir şey hissettim. Hızlı adımlarla ilerlerken beni battaniye olduğunu zannettiğim örtüye sıkıca sarıyordu. Aslanım işte benim.

Davin bir elini çekip bacağıyla beni sabitleyip bir kapı açtı ve hızlıca beni geri tutup koşar adımlarla içeriye girdi.

"DOKTOR" Diye adeta kükreyince bir an irkilir gibi oldum. Sırtım yumuşak bir yatağa değince başımda yavaşça bir yastığa bırakılmıştı. Davin yaramdan dolayı yavaşça beni bıraktıktan sonra odaya doktor gelmiş olmalı ki bir adamın "Ne oldu" diyen telaşlı sesini duydum. 

"Kafasını bir yere çarpıp bayılmış" diyerek durumumu özetle anlattı Davin.  Doktorun başımı kontrol ettiğini hissettim. 

Ya bunlar çok abartmıyorlar mıydı? Alt tarafı kafamızı çarpmıştık yani. Onlar benimle ilgilenirken bende içimden şarkı söylemekle meşguldum.