33.BÖLÜM: KOLYE

207 30 34
                                    

Merhaba canım okurlarım

Bölümü dün atacaktım lakin işlerim olduğu için bugüne aksadı.

Buarada bu bölüm böyle azıcık, minnacık bir şekilde küfür içeriyor. Rahatsız olmazsınız diye umuyorum.

Ve lütfen Allah rızası için şu yıldıza basıp yorum yapın yahu!

İyi okumalar》♡《










***

Hizmetçi kılığında sarayın soğuk koridorlarında ilerlerken takip edilmediğime emindim. Sadece bir kaç korumanın olduğu koridorda bir tek topuklu ayakkabılarımın sesi duyuluyordu.

En aşağı kata inip mutfağı buldum. Herkes yukarı katta rahat yatağında mışıl mışıl uyurken burada her yer hareketliydi.

Biri yerleri silerken birileri boyum kadar dizilmiş bulaşıkları yıkıyordu. Başka biri dolapları silerkende öbürüde daha yeni marketten alınmış olan sebzeleri dolaba yerleştiriyordu.

Ağzına kadar dolmuş çöp kutusunu görünce sakin adımlarla oraya gidip boyum kadar boyu olan çöp kutusunu kaldırdım.

"Kızım onları sen taşıyamazsın bizimkiler halleder bırak sen" diyen burada en yaşlı olan adama döndüm. Babacan bir tavırı olan adama hafifçe gülümseyip "Ben hallederim ,nereye götürüceğim bunları" diye sorurken çöp kutusunuda kucaklamıştım.

Adam sen bilirsin der gibi omuzlarını kaldırıp "Bahçenin arka kapısından çıkınca hemen orada çöp konterneyi var oraya buşaltabilirsin"

Kafamı sallayıp mutfağın bahçeye açılan kapısından çıkıp adamın bahsettiği kapıyı bulmaya çalıştım.

İki tane korumanın dikildiği kapıyı bulunca oraya doğru ilerledim. Korumaların önünde durup kapıyı açmaları için bekledim.

Robot gibi dikilen korumalardan biri beni süzüp " Seni hiç buralarda görmedim" dediğinde sakinliğimi koruyarak "Yeni geldim ben" dedim değiştirdiğim sesimle.

Korumanın tek kaşı havaya kalktı. Kapıyı açmayınca yorulmuş gibi hızlı nefesler alıp "Gerçekten çok yoruldum ,artık şu kapıyı açar mısınız?" Diye sordum.

Adam sonunda ikna olmuş gibi kapıyı açıp "Hemen geri dön" dediğinde başımı onaylarcasına hızlı hızlı salladım.

Sabaha doğru dönerim merak etme korumacık.

Açılan kapıdan çıkıp kapı kapanınca bir kaç saniye bir var mı diye etrafa baktım. Kimsecikleri göremeyince elimde ki kocaman çöp kutusunu bir kenara bırakıp hızlı adımlarla ilerlerken Defneyi aradım.

Telefon biraz çaldıktan sonra yeni uyandığı belli olan bir ses ile konuştu.

"Buyurun Leydim"

"Defne bana kaldığın evin konumunu at "

"E-efendim?"

"Bana söylediğim cümleleri tekrarlattırma. Bana bir kaç tane silah ayarlayabilir misin?"

"Evet" dediğinde telefonu kapattım. Bir kaç saniye sonra buraya çok uzak sayılmayacak bir evin konumu atınca hemen oraya gitmeye koyuldum.

Evi buraya uzak olmadığı için şanslıydım. 5 dakika içinde evine varmıştım bile.

Mesajla dairesinin numarasını attığı daireyi bulup kapıyı çaldım. Bir kaç  saniye sonra kapı açılınca beni içeriye davet bile etmeden hemen içeriye girdim.

Kayıp Prenses:ALÇİNHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin