"Banu yemek saati gel hadi"
Davinin sesiyle radyoyu kapattım.
Yemek saati mi vardı?
Lavaboya gidip elimi yüzümü yıkadım. Aynada bir kaç saniye kendime baktım. Ağladığım belli oluyor muydu? Gerçi bu zamana kadar ağladığımı hiçbir zaman kimse fark etmemişti yalandan gülücüklerimden.
Yine aynısını yapacaktım sanki yarım saattir hiç ağlamıyormuş gibi kahkahalar atacaktım. Gülümsedim bir kaç saniye daha kendime baktıktan sonra odamdan çıkarak mutfağa Davinin yanına gittim.
Sofraya salata koyarken " yemek saati diye bir şey mi vardı Lordum?" dedim gülümseyerek.
"Evet Var Leydim"
"İyiymiş bende tam acıkmıştım" dedim ve gülerek sandalyeyi çekip yerime oturdum. Davin de tam karşıma oturup bir kaç saniye boyunca beni süzdü. Bende gülerek onu izliyordum ağladığımı anlamasın diye.
"Çok fazla şen şakraksın noldu?"
"Şen şakrak olmamayım mi Lordum?"
Dedim yapay bir üzünlükle ve dudağımı büktüm. Sadece bir iki saniye bakışları dudağıma kaymıştı ama ardından gözlerime geŕi baktı.
"Garipsin" dedi
"Bence garip olan sensin Lordum bana bir yap-bozu çözemiyormuş gibi bakıyorsun"
Konuyu kapatmam lazımdı acilen.
Masadaki yemeklere baktım. Biber dolması, pilav, mercimek çorbası ve salata vardı. İşin garip yanı benim tabağımda ki biber dolmasının üstendeki domatesler alınmıştı.
"Oo biber dolması çok severim" dedim ve hemen yemeye başladım.
Ben yemek yerken Davin hala beni izliyordu.
"Sen ağlamışsın" bir anda dediği şeyle yemek boğazımda kaldı. Öksürmeye başladım önümdeki bardaktan su içtikten sonra kendime anca gelebilmiştim. Peçeteyle ağzımı silerken.
"Bu da nereden çıktı şimdi?" Diye sordum.
"Niye ağladın?" Diye sordu benim sorumu duymamış gibi.
Iki seçenek vardı ya sonuna kadar inkar edecektim ki inanmayacaktı büyük ihtimalle ikincisi ise yalan söyleyecektim ama kesinlikle neden ağladığımı söylemeyecektim çünkü ben güçsüz değilim ve sadece güçsüzler ağlar.
Tebessüm ettim
"Çok önemli bir şey değil radyoda ki çalan şarkıyı ölen teyzemle çok dinlerdikde onu hatırladım"
Bravo Lavinya yalan konusunda bir numarasın
Şuanda sana cevap veremem iç ses kes sesini.
Teyzemin öldüğü doğruydu ama geriye kalan her şey yalandı.
"Doğru olduğuna emin misin?"
"Evet Lordum yoksa niye ağlayayım ki annemi özledim diye falan mı?"
Kahkaha attım.
"Bilmem merak ettim sadece"
Omuz silktim ve yemeğimi yemeye devam ettim bir kaç saniye sonra Davin de yemeğini yemeye başlamıştı.
🌑
Akşam olmuştu ve odada dura dura canım sıkılıyordu. Salona gittim Davin kitap okuyordu.
"Daviiin"
Evet şuanda Davin ile uğraşmaya karar vermiştim çünkü yapacak hiç bir şey yoktu.
Davin kafasını kitaptan ayırmadan
"Efendim" dedi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kayıp Prenses:ALÇİN
FantasyBarlik gezegenin yeni doğan varisi Kral ve Kraliçenin kızı kaçırılır. Yıllar boyunca kızlarını arasalarda hiç bir şekilde bulamazlar. En sonunda çareyi bir okul yaptırmakta bulurlar. 18 yıl sonra yapılan bu okulda 18 yaşına girmiş ve girmek üzere ol...
