7. bölüm

1.4K 94 0
                                    

Sabah erkenden uyanıp hızlıca sıcak bir duş aldım. Daha derslerin başlamasına 1.30 saat vardı o yüzden Davin hala uyuyordu. Duştan çıktıktan sonra hemen yasak olup gizlice içeri soktuğum telefonumu elime aldım.

Hızlıca odamın kapısını kilitleyip özel numaradan Efsunu aradım.

Efsun benim çocukluk arkadaşımdı ve kalp yetmezliği vardı eğer ona göre bir kalp bulunmassa en fazla 2 yıl sonra ölecekti. Gezegenin her tarafında kalp aramıştım ancak nafile.

Telefonu sonunda açmıştı ve o güzel narin sesini duymuştum.

"Alo"

"Alo Efsun"

"Lavinyaaa sen misin?"

"Efsun yanında biri varsa bir işaret ver kimsenin seni aradığımın haberi olmaması lazım"

"Hayır yok Lavinya neler oluyor iki gündür sana ulaşmaya çalışıyorum"

"Efsun benim nerede olduğumu duydun mu?"

"Annen şehir dışına tatile gittiğini söyledi ama inanmadım sen bana haber verirdin çünkü"

"Evet şimdi sana bir şey diyecem ama kimsenin haberi olmaması lazım özellikle seni aradığımdan"

"Tamam dinliyorum"

Kısaca olan her şeyi Efsuna anlattım şoka girmişti kız.

"Lavinya benim için istemediğin bir yere gitmene izin veremem"

"Efsun senin için her şeyi yaparım biliyorsun hem zaten kabul etmesemde başka bir şeyle tehdit edeceklerdi beni O yüzden sakın üzülme aksine sevin bak kalbini bulacaklar sana"

"Emin misin peki canım"

"Evet fazlasıyla hemde ,Bak ben simdi kapatıyorum uygun olduğum her zaman seni arayacağım merak etme hadi görüşürüz bebeğim"

"Tamam özletme ama kendini "

"Merak etme" dedim ve tebessümle telefonu kapattım. Telefonu uçak moduna alarak telefonu sakladım odada.

Hazırlanmaya başlamam lazımdı dolaba baktım elbiseler değişmişti. Bu sefer dolapta 2 tane abartılı elbise bir kaç tane etekli kombin ve 5 tane tulum vardı.

Rahat olmayı seviyordum ve etek veya elbiseler hiç bana göre değildi.

Siyah kolları kısa olan sportif tulumu altınada beyaz spor ayakkabıları alıp giydim. Saçlarımı at kuyruğu yaptım. Elimi yüzümü yıkadıktan sonra odadan çıkıp mutfaktan kendime kahve yaptım.

Kaç fincan kahve içtiğimi bilmiyorum bile ama en sonunda odadan Davin çıktı. Daha dersin başlamasın 1saat vardı. Davin odadan çıkar çıkmaz

"Banuuu geç kalıyoruz hadi kalk 15 dakika var hızlı ol" diye bağırdı kaşlarımı çatarak Davine baktım. Davin  karşısında beni görünce şok yaşadı .

"15 dakika var öyle mi lordum?"

Numaradan kolundaki saate baktı

"Aaa daha 1 saat varmış ben yanlış görmüşüm Leydim" dedi ve gülümsedi.

Gülünce zaten anormal olan gri gözleri kısılıyordu ve çok tatlı oluyordu.

"Bir daha olmasın"

Dedim ve elimdeki fincanı tezgahın üstüne koydum.

Davin yanıma gelerek
"Bugün erkencisin" dedi.

"Ben zaten her gün erkenciyim " dedim sert bir tavırla.

O ise gülüp " doğru sen gündüzleri uyuyorsun zaten erken kalkman normal"

Kayıp Prenses:ALÇİNHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin