Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın💜
Sen üveysin
Sen üveysin
Sen üv-ey-sin
SEN ÜVEYSİN...
Bu iki kelimeyi anlayana kadar tekrarlayabilirdim.
Sadece iki kelime "Sen üveysin"
Sadece iki kelime hayatımı mahvetti.
Sadece iki kelime...
Ne kadar da kolay söyleniyor aslında.
Bu kadar kolay söylenen iki kelime hayatımı mahvedemezdi.
Ne kadardır üvey ailemin yüzüne bakıyordum bilmiyorum.
Annem babama "Ekrem öyle pat diye söylenir mi yaa!" Gibisinden şeyler dedi galiba.
Birden sırıtmaya başladım.
Sonra gülmeye,
Sonra birden kahkaha atmaya başladım.
Bana deliriyor muyum diye endişeyle bakıyorlardı. Daha doğrusu annem öyle bakıyordu çünkü babamın suratında her zamanki ifadesizliği vardı.
Kahkahalarımın arasından
"Neden bunu söylemeyi bu yaşıma kadar beklediniz?" Dedim zorlukla.
Üvey annem
"Kızım" diyince hemen sözünü kestim.
"Öfkeleneceğimi mi zannettiniz?"
Zorlukla yutkundum.
"Neden bu kadar beklediniz" dedim ne zaman akmaya başladığını bilmediğim gözyaşlarımla.
Annem "Hatırlıyor musun 7 yaşında bir kaza geçirmiştin" dedi
Evet o kazayı hatırlıyordum sonrasında geçici süre hafıza kaybı geçirmiştim.
Başımı evet anlamında salladım.
"Peki o kaza neden gerçekleşti onu hatırlıyor musun?"
Bu seferde kafamı hayır anlamında salladım. Bana bir trafik kazası demişlerdi lakin o günü asla hatırlayamıyordum.
"Biz aslında o gün sana söylemiştik ancak sen çok sinirlendin öfkelendin hızlıca dışarı çıktın."
Artık annemde ağlıyordu babam ise sabit gözlerle bize bakıyordu annem zorlukla yutkundu. Sanki o günü tekrardan yaşıyormuş gibi gözlerinden daha çok gözyaşı döküldü.
"Sana yetişmeye çalışıyorduk lakin sen o zamanlarda da o kadar hızlı koşuyordun ki yetişemedik"
Biraz bekledi bir kaç saniye yüzüme baktıktan sonra devam etti.
"Bir tane araba gelip gözümüzün önünde sana çarptı ama yetişemedik"
Kafamı sağa sola sallıyordum inanmak istemiyordum.
"Doktorlar geçici hafıza kaybı yaşadığını yavaş yavaş hafızanın geri geleceğini söylediler"
Annem yine yutkundu.
"Öylede oldu ancak bir türlü evlatlık olduğunu hatırlayamadın. Sana çok kez söylemek istedik lakin korktuk kızım yine sinirlenip kafanı esip gitcen diye çok korktuk"
"Şimdi ne değişti peki?" Diye sordum en sonunda.
"Bunu sana söylememiz için son vakte bıraktığımız lazımdı ancak şartlar bunları gerektirdi. " dediğinde onlara anlamayan gözlerle baktım.
Neyin son vakti?
"Neyin son vakti?" Diye aklımda ki soruyu sordum.
Bir dakika
Ben üveydim
Ben üveydim ve 18 yaşına girecektim...
Ben üveydim ve birazdan....
Hayır bu olamazdı.
"Hayır oraya asla gitmeyeceğim" diye bağırdım ayağa kalkarak. Ellerimi saçlarımı geçirdim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kayıp Prenses:ALÇİN
FantasiaBarlik gezegenin yeni doğan varisi Kral ve Kraliçenin kızı kaçırılır. Yıllar boyunca kızlarını arasalarda hiç bir şekilde bulamazlar. En sonunda çareyi bir okul yaptırmakta bulurlar. 18 yıl sonra yapılan bu okulda 18 yaşına girmiş ve girmek üzere ol...
