Unforgettable Love (La Cordova Series #2)

Kabanata 24

DARIOUS

"Sir, tinatanong po kita. Ano hong ginagawa n'yo rito?" Her voice... It's really cold. I can feel the coldness of it... And it only have one meaning... She wants me out of this place. She wants me to leave. Kahit hindi nya sabihin, her reaction says it all.

"Uh.." Fuckshit! I cannot find a word! Dude, what the fuck?

"Sir-,"

"Hija, Raine... Huwag namang ganyan, anak... Ayusin ninyo ng maayos ang relasyon ninyo, Raine. Mas magandang pag-usapan n'yo ang problema n'yo at huwag kang maging matigas, anak. Tignan mo naman, nagpunta pa siya rito para ayusin ang relasyon ninyo..." Marahang sinabi ng babae bago pa ituloy ni Raine ang dapat n'yang sasabihin sa akin.

"'Nang, hindi naman po kasi magandang nagpupunta ang amo sa lugar ng trabahador niya. Hindi po iyon magandang tignan at baka iba ang isipin ng mga tao dito sa akin na iba ang ginagawa ko roon sa Mayni-,"

"Hija naman... Ano bang sinasabi mo d'yan? Alla ngin, kasaritaim atuy nobyo mun, kakaasi mut isuna, oh," then the woman just left without saying a word to me and just winked. Now, I'm left alone with Raine who's glaring at me, and I, on the other hand, is trying to stand her eyes at me kahit na kinakabahan na ako sa mga maaari n'yang sabihin.

"Anong kailangan niyo sa akin, Sir? Babalik rin naman po ako sa susunod na Linggo para tapusin ang kontrata ko sa inyo at pagkatapos no'n ay hindi niyo na po ako makikita... Kaya ano pa hong ginagawa n'yo rito?" Malamig ang kanyang boses, madiin ang kanyang bawat salitang binibitawan. Napapamura nalang ako sa loob ng isipan ko nang hindi magawang sumagot sa kanya. She let out a deep sigh and close her eyes tightly.

"Sir, hindi ko po alam kung ano pa ba ang kailangan niyo sa akin at kung bakit sinabi niyong nobyo ko kayo kay Ate Tere, pero gusto ko pong malaman ninyo na hindi ko po iyon nagustuhan." I bit my lower lip, unable to mutter a word. "Hindi ho magandang magsinungaling kayo sa kanya dahil sa oras na malaman ng mga tao na ganoon ang sinabi nyo sa kanya ay baka iba na ang isipin ng mga tao patungkol sa akin."

"I'm sorry..." That's all I could say. Natahimik s'ya roon at napatitig sa akin pagkatapos ay umiwas ng tingin. O closed my eyes and fixed my posture and looks at her straight so she will think that I'm serious about asking for forgiveness. "Skyleigh, I'm sorry... Not just today... But also to what I have said to you before you left the house. I know I am an asshole for saying those words to you and I understand if you're mad... But I really want to apologize to you... I'm sorry."

She stared at me, lumamlam na ang kaninang malamig n'yang mga mata. Bahagyang nakaawang ang kanyang mapupulang labi marahil dahil sa hindi n'ya inaasahang paghingi ko ng tawad. But staring at those lips made me want to kiss her. Fuck those lips! It's fucking tempting.

I was lost in thought when she cleared her throat all of a sudden, and when I look at her face, I can see that she's blushing. I gave her a confused look but she just avoided my eyes. That's when I realize that she might have seen me, looking at her lips. Oh, fuck me.

"H-hey! Oh, God. Fuck, uh... Raine... I'm sorry, fuck. I didn't mea-,"

"Umuwi nalang po kayo sa Maynila, Sir. Pinapatawad ko na po kayo kaya umuwi na po kayo sa bahay ninyo. Baka hinahanap na po kayo ng mga magulang niyo..." Marahang sabi niya, nanatiling nakaiwas ang tingin sa akin hanggang sa tuluyan na niya akong tinalikuran at akmang papasok na pero mabilis ko s'yang nilapitan at hinawakan sa braso upang pigilan.